استفاده از اتر سلولز در ملات

در ملات خشک ، اتر سلولز یک افزودنی اصلی است که می تواند عملکرد ملات مرطوب را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد و بر عملکرد ساخت و ساز ملات تأثیر بگذارد. متیل سلولز اتر نقش احتباس آب ، ضخیم شدن و بهبود عملکرد ساخت و ساز را ایفا می کند. عملکرد خوب احتباس آب تضمین می کند که ملات به دلیل کمبود آب و هیدراتاسیون سیمان ناقص باعث ایجاد ماسه ، پودر و کاهش مقاومت نمی شود. اثر ضخیم کننده استحکام ساختاری ملات مرطوب به شدت افزایش می یابد ، و افزودن اتر متیل سلولز می تواند به طور قابل توجهی ویسکوزیته مرطوب ملات مرطوب را بهبود بخشد و چسبندگی خوبی به بسترهای مختلف داشته باشد ، در نتیجه عملکرد ملات مرطوب را بر روی دیوار بهبود می بخشد و کاهش زباله ؛ علاوه بر این ، نقش سلولز در محصولات نیز متفاوت است ، به عنوان مثال: سلولز در چسب کاشی می تواند زمان باز را افزایش داده و زمان را تنظیم کند. سلولز در ملات اسپری مکانیکی می تواند استحکام ساختاری ملات مرطوب را بهبود بخشد. در تکامل خود ، سلولز در جلوگیری از حل و فصل ، تفکیک و طبقه بندی نقش دارد.

تولید اتر سلولز به طور عمده از الیاف طبیعی از طریق انحلال قلیایی ، واکنش پیوند (اتریکاسیون) ، شستشو ، خشک کردن ، سنگ زنی و سایر فرآیندها ساخته می شود. مواد اولیه اصلی الیاف طبیعی را می توان به آن تقسیم کرد: فیبر پنبه ، فیبر سرو ، فیبر راش و غیره. درجه پلیمریزاسیون آنها متفاوت است ، که بر ویسکوزیته نهایی محصولات آنها تأثیر می گذارد. در حال حاضر ، تولید کنندگان اصلی سلولز از فیبر پنبه ای (محصول جانبی نیتروسلولوز) به عنوان ماده اولیه اصلی استفاده می کنند. اترهای سلولز را می توان به یونی و غیر یونی تقسیم کرد. نوع یونی به طور عمده شامل نمک کربوکسی متیل سلولز است و نوع غیر یونی عمدتا شامل متیل سلولز ، متیل هیدروکسی اتیل (پروپیل) سلولز و سلولز هیدروکسی اتیل است. سو و غیره. در ملات پودر خشک ، از آنجا که سلولز یونی (نمک کربوکسی متیل سلولز) در حضور یون های کلسیم ناپایدار است ، به ندرت در محصولات پودر خشک مانند آهک برش سیمانی به عنوان مواد سیمانی استفاده می شود.

احتباس آب سلولز نیز مربوط به دمای مورد استفاده است. احتباس آب اتر متیل سلولز با افزایش دما کاهش می یابد. به عنوان مثال ، در تابستان ، هنگامی که نور خورشید وجود دارد ، بتونه دیوار خارجی گچ می شود ، که اغلب باعث تقویت سیمان و ملات می شود. سخت شدن و کاهش میزان احتباس آب منجر به این احساس آشکار می شود که هم عملکرد ساخت و ساز و هم عملکرد ضد قطبی تحت تأثیر قرار می گیرد. در این حالت ، کاهش تأثیر عوامل دما بسیار مهم است. بعضی اوقات نمی تواند نیازهای استفاده را برآورده کند. برخی از درمانها بر روی سلولز مانند افزایش میزان اتریکاسیون و غیره انجام می شود ، به طوری که اثر احتباس آب هنوز هم می تواند اثر بهتری را در دمای بالاتر حفظ کند.

احتباس آب سلولز: عوامل اصلی مؤثر بر احتباس آب ملات شامل میزان سلولز اضافه شده ، ویسکوزیته سلولز ، ظرافت سلولز و دمای محیط عملیاتی است.

ویسکوزیته سلولز: به طور کلی ، هرچه ویسکوزیته بیشتر باشد ، اثر احتباس آب بهتر می شود ، اما ویسکوزیته بیشتر ، وزن مولکولی سلولز و کاهش مربوط به حلالیت آن بیشتر می شود ، که تأثیر منفی بر عملکرد ساخت و ساز دارد و قدرت ملات. هرچه ویسکوزیته بالاتر باشد ، اثر ضخیم کننده بر ملات آشکارتر است ، اما به طور مستقیم متناسب نیست. هرچه ویسکوزیته بیشتر باشد ، خمپاره مرطوب چسبناک تر خواهد بود. در حین ساخت و ساز ، به اسکرابر می چسبد و چسبندگی زیادی به بستر خواهد داشت ، اما به افزایش مقاومت ساختاری ملات مرطوب کمک نمی کند و عملکرد ضد SAG در طول ساخت و ساز آشکار نخواهد بود.

ظرافت سلولز: ظرافت بر حلالیت اتر سلولز تأثیر می گذارد. سلولز درشت معمولاً گرانول است و به راحتی در آب بدون انباشت پراکنده می شود ، اما میزان انحلال بسیار کند است. برای استفاده در ملات پودر خشک مناسب نیست. در داخل کشور برخی از سلولز تولید شده است ، پراکندگی و حل شدن در آب آسان نیست و جمع آوری آن آسان است. فقط یک پودر به اندازه کافی خوب می تواند هنگام افزودن آب و هم زدن ، از تجمع اتر متیل سلولز جلوگیری کند. اما اتر ضخیم تر سلولز نه تنها بی فایده است بلکه قدرت موضعی ملات را نیز کاهش می دهد. هنگامی که چنین ملات پودر خشک در یک منطقه بزرگ ساخته می شود ، بدیهی است که سرعت پخت ملات محلی کاهش می یابد و به دلیل زمان های مختلف ، ترک ها ترک می شوند. با توجه به زمان مخلوط کوتاه ، ملات با ساخت مکانیکی نیاز به ظرافت بالاتری دارد.