خصوصیات ضخیم کننده های مختلف

1. ضخیم کننده معدنی

متداول ترین مورد استفاده بنتونیت آلی است که مؤلفه اصلی آن مونتموریلونیت است. ساختار ویژه لامپ آن می تواند پوشش را با شبه پلاستیکی قوی ، تیکسوتروپی ، ثبات تعلیق و روانکاری وقف کند. اصل ضخیم شدن این است که پودر آب را جذب می کند و متورم می شود تا فاز آب را ضخیم کند ، بنابراین دارای آب خاص است.

مضرات عبارتند از: جریان ضعیف و عملکرد تراز ، پراکندگی و افزودن آسان نیست.

2 سلولز

متداول ترین مورد استفاده هیدروکسی اتیل سلولز است (هک) ، که دارای راندمان ضخیم بالا ، تعلیق خوب ، پراکندگی و خاصیت احتباس آب ، عمدتاً برای ضخیم شدن فاز آب است.

معایب عبارتند از: تأثیر مقاومت در برابر آب از پوشش ، عملکرد کافی ضد پدیده و عملکرد سطح ضعیف.

3 اکریلیک

ضخیم کننده های اکریلیک به طور کلی به دو نوع تقسیم می شوند: ضخیم کننده های قلیایی آکریلیک (ASE) و ضخیم کننده های قابل حل قلیایی (HASE).

اصل ضخیم کننده اسید اکریلیک اسید آلکالی که دارای ضخیم کننده قلیایی (ASE) است ، جدا کردن کربوکسیلات در هنگام تنظیم pH به قلیایی است ، به طوری که زنجیره مولکولی از یک مارپیچ به میله از طریق دافع الکترواستاتیک ایزوتروپیک بین یونهای کربوکسیلات گسترش می یابد و باعث بهبود می شود. ویسکوزیته فاز آبی. این نوع ضخیم کننده همچنین دارای راندمان ضخیم بالا ، شبه پلاستیک قوی و تعلیق خوب است.

ضخیم کننده های مسکونی قلیایی (HASE) گروه های آبگریز را بر اساس ضخیم کننده های معمولی قلیایی (ASE) معرفی می کند. به طور مشابه ، هنگامی که pH به قلیایی تنظیم می شود ، دفع الکترواستاتیک همجنس بین یونهای کربوکسیلات باعث می شود که زنجیره مولکولی از یک شکل مارپیچ به شکل میله گسترش یابد ، که باعث افزایش ویسکوزیته فاز آب می شود. و گروه های آبگریز معرفی شده در زنجیره اصلی می توانند با ذرات لاتکس ارتباط برقرار کنند تا ویسکوزیته فاز امولسیون را افزایش دهند.

معایب عبارتند از: حساس به pH ، جریان کافی و تراز کردن فیلم رنگ ، پس از آن ضخیم شدن آسان است.

4. پلی اورتان

ضخیم کننده انجمنی پلی اورتان (HEUR) یک پلیمر محلول در آب پلی اورتان به صورت آبگریز اصلاح شده است ، که متعلق به ضخیم کننده انجمنی غیر یونی است. از سه قسمت تشکیل شده است: پایه آبگریز ، زنجیره آبگریز و پایه پلی اورتان. پایه پلی اورتان در محلول رنگ گسترش می یابد و زنجیره آبگریز در فاز آب پایدار است. پایه آبگریز با ساختارهای آبگریز مانند ذرات لاتکس ، سورفاکتانت ها و رنگدانه ها ارتباط دارد. ، تشکیل یک ساختار شبکه سه بعدی ، به منظور دستیابی به هدف ضخیم شدن.

این ماده با ضخیم شدن فاز امولسیون ، عملکرد عالی و عملکرد تسطیح ، راندمان ضخیم خوب و ذخیره ویسکوزیته پایدار و بدون محدودیت pH مشخص می شود. و مزایای آشکاری در مقاومت در برابر آب ، براق ، شفافیت و غیره دارد.

معایب عبارتند از: در سیستم ویسکوزیته متوسط ​​و کم ، اثر ضد تنظیم بر روی پودر خوب نیست و اثر ضخیم شدن به راحتی توسط پراکندگی ها و حلالها تحت تأثیر قرار می گیرد.