پراکندگی سلولز کربوکسی متیل

پراکندگی سلولز کربوکسی متیل این است که این محصول در آب تجزیه خواهد شد ، بنابراین پراکندگی محصول نیز راهی برای قضاوت در مورد عملکرد آن شده است. بیایید در مورد آن بیشتر بدانیم:

1) مقدار مشخصی از آب به سیستم پراکندگی به دست آمده اضافه می شود ، که می تواند پراکندگی ذرات کلوئیدی موجود در آب را بهبود بخشد ، و لازم است اطمینان حاصل شود که مقدار آب اضافه شده نمی تواند کلوئید را حل کند.

2) لازم است ذرات کلوئیدی را در یک محیط حامل مایع که در آب قابل قبول است ، در ژل های محلول در آب یا بدون آب نامحلول باشد ، پراکنده شود ، اما باید از حجم ذرات کلوئیدی بزرگتر باشد تا آنها به طور کامل پراکنده شوند بشر الکلهای مونوهیدریک مانند متانول و اتانول ، اتیلن گلیکول ، استون و غیره هستند.

3) یک نمک محلول در آب باید به مایع حامل اضافه شود ، اما نمک نمی تواند با کلوئید واکنش نشان دهد. عملکرد اصلی آن جلوگیری از تشکیل ژل محلول در آب در هنگام استراحت ، خمیر یا انعقاد و رسوب و بارش است. معمولاً کلرید سدیم و غیره مورد استفاده قرار می گیرند.

4) برای جلوگیری از پدیده بارش ژل ، یک ماده معلق به مایع حامل اضافه می شود. ماده معلق اصلی می تواند گلیسیرین ، هیدروکسی پروپیل متیل سلولز و غیره باشد. ماده معلق باید در حامل مایع محلول و با کلوئید سازگار باشد. برای سلولز کربوکسی متیل ، اگر از گلیسرول به عنوان ماده معلق استفاده شود ، دوز معمول حدود 3 ٪ -10 ٪ مایع حامل است.

5) در فرآیند قلیایی سازی و اتر سازی ، باید سورفاکتانتهای کاتیونی یا غیر یونی اضافه شود و باید در حامل مایع حل شود تا با کلوئیدها سازگار باشد. سورفاکتانتهای معمولاً مورد استفاده عبارتند از: لوریل سولفات ، گلیسیرین مونوستر ، پروپیلن گلیکول اسید چرب استر ، دوز آن در حدود 0.05 ٪ -5 ٪ از مایع حامل است.