تأثیر محتوای اتر سلولز بر روی ملات خودبندی مبتنی بر گچ دار

گچ Desulfurization گاز دودکش است که توسط احتراق سوخت های حاوی گوگرد (زغال سنگ ، نفت) ، زباله های جامد صنعتی تولید شده در طی فرایند تصفیه سولفوریزاسیون و کولی های همی هیدرات (فرمول شیمیایی Caso4 · 0.5H2O) تولید می شود ، عملکرد قابل مقایسه با آن است. گچ ساختمان طبیعی. بنابراین ، تحقیقات و کاربردهای بیشتری در مورد استفاده از گچ های جدا شده به جای گچ طبیعی برای تولید مواد خود تراز وجود دارد. ترکیبات پلیمری ارگانیک مانند ماده کاهش دهنده آب ، ماده نگهدارنده آب و عقب نگهدارنده اجزای کاربردی اساسی در ترکیب مواد خمپاره ای خود تراز هستند. تعامل و مکانیسم این دو با مواد سیمانی موضوعاتی است که شایسته توجه یکی است. با توجه به ویژگی های فرآیند شکل گیری ، ظرافت گچ های مرطش کوچک اندک است (اندازه ذرات به طور عمده بین 40 تا 60 میکرومتر توزیع می شود) ، و درجه بندی پودر غیر منطقی است ، بنابراین خصوصیات رئولوژیکی کولی های مرطوب کننده ضعیف است و ملات دوغاب تهیه شده توسط آن اغلب جداسازی ، طبقه بندی و خونریزی آسان تر است. اتر سلولز متداول ترین ترکیب در ملات است و استفاده از آن با ماده کاهش دهنده آب ضمانت مهمی برای تحقق عملکرد جامع مواد مبتنی بر گچ بر پایه گچ مانند عملکرد ساخت و ساز و عملکرد مکانیکی و دوام بعدی است.

در این مقاله ، از مقدار سیالیت به عنوان شاخص کنترل (گسترش درجه 145 میلی متر ± 5 میلی متر) استفاده می شود ، با تمرکز بر تأثیر محتوای اتر سلولز و وزن مولکولی (مقدار ویسکوزیته) بر مصرف آب خود مبتنی بر گچ بر اساس گچ مواد با سرعت ، از بین رفتن سیالیت به مرور زمان و انعقاد قانون تأثیر خواص اساسی مانند زمان و خصوصیات مکانیکی اولیه. در عین حال ، قانون تأثیر اتر سلولز را بر روی انتشار گرما و میزان انتشار گرما هیدراتاسیون گچ ایسولفوریزه ، آزمایش کنید ، تأثیر آن را در فرآیند هیدراتاسیون گچ های جدا شده تجزیه و تحلیل کنید ، و در ابتدا در مورد این نوع سازگاری ترکیب با سیستم ژلینگ گلی بارور سازی بحث کنید. بشر

1. مواد اولیه و روش های آزمایش

1.1 مواد اولیه

پودر گچ: پودر گچ Desulfurized تولید شده توسط یک شرکت در Tangshan ، ترکیب اصلی مواد معدنی Hemihydrate Gypsum است ، ترکیب شیمیایی آن در جدول 1 نشان داده شده است ، و خصوصیات بدنی آن در جدول 2 نشان داده شده است.

تصویر

تصویر

مواد افزودنی عبارتند از: اتر سلولز (هیدروکسی پروپیل متیل سلولز ، HPMC برای کوتاه). Superplasticizer WR ؛ Defoamer B-1 ؛ EVA redisperible لاتکس پودر S-05 ، که همه آنها از نظر تجاری در دسترس هستند.

کل: شن و ماسه رودخانه طبیعی ، شن و ماسه ریز خود ساخته شده از طریق یک الک 0.6 میلی متر.

1.2 روش تست

گچ داران سازی ثابت: شن: ماسه: آب = 1: 0.5: 0.45 ، مقدار مناسب سایر مواد افزودنی ، سیالیت به عنوان شاخص کنترل (انبساط 145 میلی متر 5 میلی متر) ، با تنظیم مصرف آب ، به ترتیب با مواد سیمانی مخلوط می شود (Desulfurization Gypsum + سیمان ) 0 ، 0.5 ‰ ، 1.0 ‰ ، 2.0 ‰ ، 3.0 ‰ سلولز اتر (HPMC-20،000) ؛ علاوه بر این ، دوز اتر سلولز را به 1 ‰ برطرف کنید ، HPMC-20،000 ، HPMC-40،000 ، HPMC-75،000 و HPMC-100،000 هیدروکسی پروپیل متیل سلولولوز با وزن مولکولی مختلف را انتخاب کنید (تعداد مربوط به H2 ، H4 ، H7.5 و H10 است ) ، برای مطالعه دوز و وزن مولکولی (مقدار ویسکوزیته) اتر سلولز تأثیر تغییرات بر خواص خمپاره خود مبتنی بر گچ و تأثیر این دو بر سیالیت ، تعیین زمان و خصوصیات مکانیکی اولیه مخلوط خمپاره خودسوزی گچ ایسولفوریزه مورد بحث قرار گرفته است. روش تست خاص مطابق با الزامات GB/T 17669.3-1999 "تعیین خواص مکانیکی گچ ساختمان" انجام می شود.

گرمای آزمایش هیدراتاسیون با استفاده از یک نمونه خالی از گچ های جدا شده و نمونه هایی با محتوای اتر سلولز 0.5 ‰ و 3 ‰ به ترتیب انجام می شود ، و ابزار مورد استفاده یک گرمای از تستر هیدراتاسیون از نوع A-Air است.

2. نتایج و تجزیه و تحلیل

2.1 تأثیر محتوای اتر سلولز بر خواص اساسی ملات

با افزایش محتوا ، کارآیی و انسجام ملات به طور قابل توجهی بهبود می یابد ، از بین رفتن سیالیت در طول زمان به طور قابل توجهی کاهش می یابد و عملکرد ساخت و ساز عالی تر است ، و ملات سخت تر هیچ پدیده لایه لایه و صافی سطح ندارد. صافی و زیبایی شناسی بسیار بهبود یافته است. در عین حال ، مصرف آب ملات برای دستیابی به همان سیالیت به طور قابل توجهی افزایش یافته است. در 5 ‰ ، مصرف آب 102 ٪ افزایش یافته و زمان تنظیم نهایی 100 دقیقه طولانی شد که 2.5 برابر نمونه خالی بود. خصوصیات مکانیکی اولیه ملات با افزایش محتوای اتر سلولز به طور قابل توجهی کاهش یافته است. هنگامی که محتوای اتر سلولز 5 ‰ بود ، قدرت خمشی 24 ساعته و مقاومت فشاری به ترتیب به 75/18 درصد و 11.29 ٪ از نمونه خالی کاهش یافت. مقاومت فشاری به ترتیب 39.47 ٪ و 23.45 ٪ از نمونه خالی است. شایان ذکر است که با افزایش مقدار ماده نگهدارنده آب ، چگالی فله ملات نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافته است ، از 2069 کیلوگرم در متر مکعب در 0 تا 1747 کیلوگرم در متر مکعب در 5 ‰ ، کاهش 15.56 ٪. چگالی ملات کاهش می یابد و تخلخل افزایش می یابد که یکی از دلایل کاهش آشکار در خصوصیات مکانیکی ملات است.

اتر سلولز یک پلیمر غیر یونی است. گروه های هیدروکسیل در زنجیره اتر سلولز و اتم های اکسیژن موجود در پیوند اتر می توانند با مولکول های آب ترکیب شوند تا پیوندهای هیدروژن تشکیل شوند و آب آزاد را به آب محدود تبدیل کنند و از این طریق نقش مهمی در احتباس آب بازی کنند. از نظر ماکروسکوپی به عنوان افزایش انسجام دوغاب آشکار می شود [5]. افزایش ویسکوزیته دوغاب نه تنها باعث افزایش مصرف آب می شود ، بلکه اتر محلول حل شده بر روی سطح ذرات گچ جذب می شود و مانع واکنش هیدراتاسیون و طولانی شدن زمان تنظیم می شود. در طی فرآیند همزن ، تعداد زیادی از حباب های هوا نیز معرفی می شوند. حفره ها با سخت شدن ملات شکل می گیرند و در نهایت قدرت ملات را کاهش می دهد. به طور جامع با در نظر گرفتن مصرف یک طرفه آب مخلوط ملات ، عملکرد ساخت و ساز ، تنظیم زمان و خصوصیات مکانیکی و دوام بعدی و غیره ، محتوای اتر سلولز در ملات خود محرومیت مبتنی بر گچ ، نباید از 1 ‰ تجاوز کند.

2.2 تأثیر وزن مولکولی اتر سلولز بر عملکرد ملات

معمولاً هرچه ویسکوزیته بیشتر باشد و ظرافت اتر سلولز ظریف تر باشد ، احتباس آب بهتر و افزایش قدرت پیوند بیشتر می شود. عملکرد تأثیر منفی خواهد گذاشت. بنابراین ، تأثیر اترهای سلولز از وزن های مولکولی مختلف بر خصوصیات اساسی مواد ملات مبتنی بر گچ ، بیشتر مورد آزمایش قرار گرفت. تقاضای آب ملات تا حدی افزایش یافته است ، اما هیچ تاثیری آشکار در زمان تعیین و سیالیت ندارد. در عین حال ، نقاط قوت خمشی و فشاری ملات در حالت های مختلف روند نزولی را نشان می داد ، اما این کاهش به مراتب کمتر از تأثیر محتوای اتر سلولز بر خصوصیات مکانیکی بود. به طور خلاصه ، افزایش وزن مولکولی اتر سلولز هیچ تاثیری در عملکرد مخلوط ملات ندارد. با توجه به راحتی ساخت و ساز ، اتر سلولز با وزن کم و مولکولی کوچک باید به عنوان مواد خود ترازوی مبتنی بر گچ انتخاب شود.

2.3 تأثیر اتر سلولز بر گرمای هیدراتاسیون گچ های جدا شده

با افزایش محتوای اتر سلولز ، اوج اگزوترمیک هیدراتاسیون گچ دسولفوریزه به تدریج کاهش یافت و زمان موقعیت اوج کمی به تأخیر افتاد ، در حالی که گرمای گرمازا هیدراتاسیون کاهش می یابد ، اما بدیهی نیست. این نشان می دهد که اتر سلولز می تواند میزان هیدراتاسیون و درجه هیدراتاسیون گچ های ترکیبی را تا حدی به تأخیر بیندازد ، بنابراین دوز نباید خیلی بزرگ باشد و باید در 1 ‰ کنترل شود. مشاهده می شود که فیلم کلوئیدی تشکیل شده پس از اتر سلولز که آب را برآورده می کند ، بر روی سطح ذرات گچ دسولفوریزه جذب می شود ، که باعث کاهش میزان هیدراتاسیون گچ قبل از 2 ساعت می شود. در عین حال ، حفظ و اثرات ضخیم کننده آب منحصر به فرد آن ، تأخیر در تبخیر آب دوغاب و اتلاف برای هیدراتاسیون بیشتر گچ های جدا شده در مرحله بعدی مفید است. به طور خلاصه ، هنگامی که دوز مناسب کنترل می شود ، اتر سلولز تأثیر محدودی در میزان هیدراتاسیون و درجه هیدراتاسیون گچ های جدا شده خود دارد. در عین حال ، افزایش محتوای اتر سلولز و وزن مولکولی به طور قابل توجهی ویسکوزیته دوغاب را افزایش داده و عملکرد حفظ آب عالی را نشان می دهد. به منظور اطمینان از سیالیت ملات خود محرومیت گچ ، مصرف آب به میزان قابل توجهی افزایش می یابد ، که به دلیل طولانی شدن زمان تنظیم ملات است. دلیل اصلی کاهش خصوصیات مکانیکی.

3. نتیجه گیری

(1) هنگامی که از سیالیت به عنوان شاخص کنترل استفاده می شود ، با افزایش محتوای اتر سلولز ، زمان تعیین ملات خودآرایز مبتنی بر گچ ، به طور قابل توجهی طولانی می شود و خصوصیات مکانیکی به طور قابل توجهی کاهش می یابد. در مقایسه با محتوای ، وزن مولکولی اتر سلولز این افزایش تأثیر کمی در خواص فوق ملات دارد. با توجه به جامع ، اتر سلولز باید با وزن مولکولی کوچک (مقدار ویسکوزیته پایین تر از 20 000 Pa) انتخاب شود و دوز باید در 1 ‰ از مواد سیمانی کنترل شود.

(2) نتایج آزمایش گرمای هیدراتاسیون گچ های مرطش نشان می دهد که در محدوده این آزمایش ، اتر سلولز تأثیر محدودی در میزان هیدراتاسیون و فرآیند هیدراتاسیون گچ های جدا شده دارد. افزایش مصرف آب و کاهش چگالی فله دلایل اصلی کاهش خواص مکانیکی ملات گچ بریزاسیون شده است.