چگونه سلولز اتر عملکرد ملات را بهبود می بخشد

گروه های هیدروکسیل دراترمولکول ها و اتم های اکسیژن موجود در پیوندهای اتر پیوندهای هیدروژن را با مولکول های آب تشکیل می دهند و آب آزاد را به آب محدود تبدیل می کنند ، بنابراین نقش خوبی در احتباس آب دارند. انتشار متقابل بین مولکول های آب و زنجیره های مولکولی اتر سلولز اتر به مولکول های آب اجازه می دهد تا به فضای داخلی زنجیره ماکرومولکولی اتر سلولز وارد شوند و در معرض محدودیت های قوی قرار بگیرند ، از این طریق آب آزاد و آب درگیر ایجاد می کنند ، که باعث حفظ آب دوغاب سیمان می شود. اتر سلولز خصوصیات رئولوژیکی ، ساختار شبکه متخلخل و فشار اسمزی دوغاب سیمان تازه یا خصوصیات فیلم سازی اتر سلولز را بهبود می بخشد ، مانع انتشار آب می شود.

احتباس آب اتر سلولز از حلالیت و کم آبی بدن خود اتر سلولز ناشی می شود. ظرفیت هیدراتاسیون گروههای هیدروکسیل به تنهایی برای پرداخت پیوندهای هیدروژن قوی و نیروهای ون در والس بین مولکول ها کافی نیست ، بنابراین فقط متورم می شود اما در آب حل نمی شود. هنگامی که جایگزین ها به زنجیره مولکولی وارد می شوند ، نه تنها جایگزین ها زنجیره های هیدروژن را از بین می برند ، بلکه پیوندهای هیدروژن بین کین نیز به دلیل گود کردن جایگزین های بین زنجیره های مجاور از بین می روند. هرچه جایگزین ها بزرگتر باشد ، فاصله بین مولکول ها بیشتر می شود و تأثیر از بین بردن پیوندهای هیدروژن بیشتر می شود. پس از متورم بودن شبکه سلولز ، محلول وارد می شود و اتر سلولز محلول در آب می شود و یک محلول با ویسکوزیته بالا تشکیل می شود ، که در ادامه نقش در احتباس آب بازی می کند.

عوامل مؤثر بر عملکرد حفظ آب:
ویسکوزیته: هرچه ویسکوزیته اتر سلولز بیشتر باشد ، عملکرد احتباس آب بهتر می شود ، اما ویسکوزیته بیشتر می شود ، وزن مولکولی نسبی اتر سلولز بیشتر می شود و حلالیت آن بر این اساس کاهش می یابد ، که تأثیر منفی بر غلظت و عملکرد ساخت و ساز دارد ملات به طور کلی ، برای همان محصول ، نتایج ویسکوزیته اندازه گیری شده با روش های مختلف بسیار متفاوت است ، بنابراین هنگام مقایسه ویسکوزیته ، باید بین همان روشهای آزمایش (از جمله دما ، روتور و غیره) انجام شود.

مقدار اضافی: هرچه میزان اتر سلولز به ملات اضافه شود ، عملکرد احتباس آب بهتر می شود. معمولاً مقدار کمی از اتر سلولز می تواند میزان احتباس آب ملات را تا حد زیادی بهبود بخشد. هنگامی که مقدار به سطح مشخصی برسد ، روند افزایش میزان احتباس آب کند می شود.

ظرافت ذرات: هرچه ذرات ظریف تر باشد ، احتباس آب بهتر می شود. هنگامی که ذرات بزرگی از اتر سلولز با آب در تماس قرار می گیرند ، سطح بلافاصله حل می شود و ژل را برای پیچیدن مواد تشکیل می دهد تا از ادامه مولکول های آب جلوگیری شود. گاهی اوقات ، حتی هم زدن طولانی مدت نمی تواند به پراکندگی و انحلال یکنواخت دست یابد ، یک محلول فلوک و زبر و یا تجمع ، که تا حد زیادی بر احتباس آب اتر سلولز تأثیر می گذارد ، ایجاد می کند. حلالیت یکی از عوامل انتخاب اتر سلولز است. ظرافت همچنین یک شاخص مهم عملکرد اتر متیل سلولز است. ظرافت بر حلالیت اتر متیل سلولز تأثیر می گذارد. درشت MC معمولاً گرانول است و به راحتی در آب بدون انباشتگی قابل حل است ، اما میزان انحلال بسیار کند است و برای استفاده در ملات خشک مناسب نیست.

دما: با افزایش دمای محیط ، احتباس آب اترهای سلولز معمولاً کاهش می یابد ، اما برخی از اترهای سلولز اصلاح شده نیز در شرایط دمای بالا احتباس آب خوبی دارند. با افزایش دما ، هیدراتاسیون پلیمرها تضعیف می شود و آب بین زنجیرها اخراج می شود. هنگامی که کم آبی بدن کافی باشد ، مولکول ها شروع به جمع آوری می کنند تا یک ژل ساختار شبکه سه بعدی تشکیل دهند.
ساختار مولکولی: اترهای سلولز با تعویض کمتر از آب بهتر است.

ضخیم شدن و thixotropy

ضخیم شدن:
تأثیر بر توانایی پیوند و عملکرد ضد تحریک: اترهای سلولز ویسکوزیته عالی به ملات مرطوب می بخشد ، که می تواند توانایی پیوند ملات مرطوب را با لایه پایه به میزان قابل توجهی افزایش داده و عملکرد ضد غشایی ملات را بهبود بخشد. این ماده به طور گسترده در ملات گچ کاری ، ملات پیوند کاشی و سیستم عایق دیواره خارجی 3 مورد استفاده قرار می گیرد.
تأثیر بر همگن بودن مواد: اثر ضخیم کننده اترهای سلولز همچنین می تواند توانایی ضد پراکندگی و همگن بودن مواد تازه مخلوط را افزایش دهد ، از طبقه بندی مواد ، تفکیک و آبشویی جلوگیری کند ، و می توان در بتن فیبر ، بتن زیر آب و بتن سازنده خود استفاده کرد. بشر

منبع و تأثیر اثر ضخیم کننده: اثر ضخیم کننده اتر سلولز بر روی مواد مبتنی بر سیمان از ویسکوزیته محلول اتر سلولز ناشی می شود. در همان شرایط ، هرچه ویسکوزیته اتر سلولز بیشتر باشد ، ویسکوزیته مواد مبتنی بر سیمان اصلاح شده بهتر می شود ، اما اگر ویسکوزیته خیلی زیاد باشد ، بر سیالیت و عملکرد مواد تأثیر می گذارد (مانند چسبیدن به چاقوی گچ ). ملات خود تراز و بتن خود با خود با نیاز به سیالیت بالا نیاز به ویسکوزیته بسیار کمی از اتر سلولز دارد. علاوه بر این ، اثر ضخیم کننده اتر سلولز نیز باعث افزایش تقاضای آب مواد مبتنی بر سیمان و افزایش تولید ملات می شود.

thixotropy:
محلول آبی اتر سلولز با ویسکوزیته بالا دارای تیکسوتروپی بالایی است ، که همچنین ویژگی اصلی اتر سلولز است. محلول آبی متیل سلولز معمولاً دارای شبه پلاستیکی و سیالیت غیر تیکسوتروپیک زیر دمای ژل آن است ، اما خاصیت جریان نیوتنی را با نرخ برشی پایین نشان می دهد. شبه پلاستیک با افزایش وزن مولکولی اتر یا غلظت سلولز افزایش می یابد و هیچ ارتباطی با نوع جایگزین و درجه تعویض ندارد. بنابراین ، اترهای سلولز با همان درجه ویسکوزیته ، اعم از MC ، HPMC یا HEMC ، همیشه خواص رئولوژیکی یکسانی را نشان می دهند تا زمانی که غلظت و دما ثابت باقی بماند. با افزایش دما ، یک ژل ساختاری تشکیل می شود و یک جریان تیکسوتروپیک بالا رخ می دهد. اترهای سلولز با غلظت بالا و ویسکوزیته پایین ، تیکسوتروپی را حتی در زیر دمای ژل نشان می دهد. این خاصیت برای تنظیم تراز و چسباندن ملات ساختمان در هنگام ساخت بسیار مفید است.

حمله هوایی
اصل و تأثیر بر عملکرد کار: اتر سلولز تأثیر قابل توجهی در هوا بر روی مواد مبتنی بر سیمان تازه دارد. اتر سلولز هر دو گروه آبگریز (گروههای هیدروکسیل ، گروههای اتر) و گروههای آبگریز (گروههای متیل ، حلقه های گلوکز) دارد. این یک سورفاکتانت با فعالیت سطحی است ، بنابراین دارای اثر ورود به هوا است. اثر ورود به هوا اثر توپ را ایجاد می کند ، که می تواند عملکرد کار مواد تازه مخلوط مانند افزایش انعطاف پذیری و صافی ملات را در حین کار بهبود بخشد ، که برای گسترش ملات مفید است. همچنین باعث افزایش تولید ملات و کاهش هزینه تولید ملات می شود.

تأثیر بر خصوصیات مکانیکی: اثر ورود هوا باعث افزایش تخلخل مواد سخت شده و کاهش خواص مکانیکی آن مانند استحکام و مدول الاستیک می شود.

تأثیر بر سیالیت: به عنوان یک سورفاکتانت ، اتر سلولز همچنین دارای اثر مرطوب کننده یا روان کننده بر روی ذرات سیمانی است که همراه با اثر ورود هوا آن باعث افزایش سیالیت مواد مبتنی بر سیمان می شود ، اما اثر ضخیم کننده آن باعث کاهش سیالیت می شود. تأثیر اتر سلولز بر سیالیت مواد مبتنی بر سیمان ترکیبی از اثرات پلاستیک سازی و ضخیم کننده است. به طور کلی ، هنگامی که دوز اتر سلولز بسیار کم است ، عمدتاً به عنوان پلاستیک سازی یا اثرات کاهش دهنده آب تجلی می یابد. هنگامی که دوز زیاد باشد ، اثر ضخیم کننده اتر سلولز به سرعت افزایش می یابد و اثر ورود هوای آن اشباع می شود ، بنابراین به عنوان ضخیم شدن یا افزایش تقاضای آب ظاهر می شود.