با توسعه و استفاده از رنگ لاتکس مبتنی بر آب ، انتخاب ضخیم کننده رنگ لاتکس متنوع است. تنظیم رئولوژی و کنترل ویسکوزیته رنگهای لاتکس از نرخ برشی بالا ، متوسط و پایین. انتخاب و استفاده از ضخیم کننده ها برای رنگهای لاتکس و رنگهای لاتکس در سیستم های مختلف امولسیون (اکریلیک خالص ، استایرن-آکریلیک و غیره).
نقش اصلی ضخیم کننده ها در نقاشی های لاتکس ، که در آن رئولوژی یکی از عوامل مهمی است که ظاهر و عملکرد فیلم های رنگ را تشکیل می دهد. همچنین تأثیر ویسکوزیته را بر روی بارش رنگدانه ، برسیت ، تراز کردن ، پر بودن فیلم رنگ و گنگ فیلم سطح در هنگام مسواک زدن عمودی در نظر بگیرید. اینها موضوعاتی با کیفیت هستند که تولید کنندگان اغلب در نظر می گیرند.
ترکیب پوشش بر رئولوژی رنگ لاتکس تأثیر می گذارد و با تغییر غلظت امولسیون و غلظت سایر مواد جامد پراکنده در رنگ لاتکس می توان ویسکوزیته را تنظیم کرد. با این حال ، محدوده تنظیم محدود است و هزینه آن زیاد است. ویسکوزیته رنگ لاتکس عمدتا توسط ضخیم کننده ها تنظیم می شود. ضخیم کننده های معمولاً مورد استفاده عبارتند از: ضخیم کننده های اتر سلولز ، ضخیم کننده های اسید پلی آکریلیک اسید پلی آکریلیک ، ضخیم کننده های پلی اورتان غیر یونی ، و غیره. هیدروکسی اتیل سلولز اتر به طور عمده ویسکوزیته برشی متوسط و کم رنگ لاتکس را افزایش می دهد و دارای یک تیکسوتروپی بزرگ است. مقدار عملکرد بزرگ است. زنجیره اصلی آبگریز ضخیم کننده سلولز از طریق پیوند هیدروژن با مولکولهای آب اطراف همراه است که باعث افزایش حجم سیال خود پلیمر می شود. فضای حرکت آزاد ذرات کاهش می یابد. ویسکوزیته سیستم افزایش می یابد و یک ساختار شبکه متقاطع بین رنگدانه و ذرات امولسیون شکل می گیرد. برای جدا کردن رنگدانه ها از یکدیگر ، ذرات امولسیون به ندرت جذب می شوند.
زمان پست: نوامبر 02-2022