فاکتورهای احتباس آب هیدروکسی پروپیل متیل سلولز

ویسکوزیته بیشترHPMCهیدروکسی پروپیل متیل سلولز ، عملکرد احتباس آب بهتر است. ویسکوزیته یک پارامتر مهم عملکرد HPMC است. در حال حاضر ، تولید کنندگان مختلف HPMC از روش ها و ابزارهای مختلفی برای تعیین ویسکوزیته HPMC استفاده می کنند. روشهای اصلی هایک هستند Rotovisko ، Hoppler ، Ubbelohde و Brookfield و غیره

برای همان محصول ، نتایج ویسکوزیته اندازه گیری شده توسط روشهای مختلف بسیار متفاوت است ، برخی حتی تفاوت های مختلفی دارند. بنابراین ، هنگام مقایسه ویسکوزیته ، باید بین همان روش آزمایش ، از جمله دما ، روتور و غیره انجام شود.

برای اندازه ذرات ، هرچه ذرات ظریف تر باشد ، حفظ آب بهتر می شود. ذرات بزرگی از اتر سلولز با آب تماس با آب ، سطح بلافاصله حل می شود و ژل تشکیل می شود تا مواد را بپیچانید تا از ادامه نفوذ مولکول های آب جلوگیری شود ، گاهی اوقات هم زدن طولانی مدت نمی تواند به طور مساوی حل شود ، تشکیل یک محلول گل آلود گل آلود یا گلدان جمع شدن حلالیت اتر سلولز یکی از عواملی برای انتخاب اتر سلولز است. ظرافت همچنین یک شاخص عملکرد مهم اتر متیل سلولز است. MC برای ملات خشک نیاز به پودر ، مقدار کم آب و ظرافت 60 ٪ 60 ٪ ذرات کمتر از 63um دارد. ظرافت بر حلالیت تأثیر می گذاردHPMCهیدروکسی پروپیل متیل سلولز اتر. درشت MC معمولاً دانه ای است و به راحتی در آب بدون جمع آوری قابل حل است ، اما سرعت انحلال بسیار کند است ، بنابراین برای استفاده در ملات خشک مناسب نیست. در ملات خشک ، MC بین کل ، پرکننده های ریز و مواد سیمانی مانند سیمان پراکنده شده است و فقط پودری که به اندازه کافی خوب است می تواند از جمع شدن اتر متیل سلولز در هنگام مخلوط کردن با آب جلوگیری کند. هنگامی که MC برای حل آگلومرات آب اضافه می کند ، پراکندگی و حل آن بسیار دشوار است. MC با ظرافت درشت نه تنها زباله ها ، بلکه قدرت محلی ملات را نیز کاهش می دهد. هنگامی که چنین ملات خشک در یک منطقه بزرگ ساخته می شود ، سرعت پخت ملات خشک محلی به طور قابل توجهی کاهش می یابد و در نتیجه ترک خوردگی ناشی از زمان پخت مختلف ایجاد می شود. برای ملات اسپری مکانیکی ، به دلیل زمان کوتاه مخلوط کردن ، ظرافت بیشتر است.

به طور کلی ، هرچه ویسکوزیته بیشتر باشد ، اثر احتباس آب بهتر می شود. با این حال ، هرچه ویسکوزیته بالاتر باشد ، وزن مولکولی MC بیشتر است و عملکرد انحلال به طور متناوب کاهش می یابد ، که تأثیر منفی بر قدرت و عملکرد ساخت و ساز ملات دارد. هرچه ویسکوزیته بیشتر باشد ، اثر ضخیم کننده ملات آشکارتر است ، اما متناسب با رابطه نیست. هرچه ویسکوزیته بالاتر باشد ، ملات مرطوب چسبنده تر خواهد بود ، هم ساخت و ساز ، عملکرد خراش چسبنده و چسبندگی زیاد به مواد پایه. اما افزایش استحکام ساختاری ملات مرطوب مفید نیست. در طول ساخت و ساز ، عملکرد ضد SAG آشکار نیست. در مقابل ، برخی از ویسکوزیته های کم اما اترهای متیل سلولز اصلاح شده عملکرد بسیار خوبی در بهبود استحکام ساختاری ملات مرطوب دارند.

هرچه اتر سلولز بیشتری به ملات اضافه شود ، عملکرد بهتر آب بهتر ، ویسکوزیته بیشتر می شود ، عملکرد حفظ آب بهتر می شود.

ظرافت HPMC همچنین به طور کلی تأثیر مشخصی در احتباس آب خود دارد ، به طور کلی ، برای همان ویسکوزیته و ظرافت متفاوت اتر متیل سلولز ، در مورد همان مقدار علاوه بر این ، اثر احتباس آب ظریف تر است.

احتباس آب HPMC همچنین به دمای استفاده مربوط می شود و احتباس آب اتر متیل سلولز با افزایش دما کاهش می یابد. اما در کاربرد واقعی مواد ، بسیاری از محیط های ملات خشک اغلب در دمای بالا (بالاتر از 40 درجه) تحت شرایط ساخت و ساز در بستر داغ ، مانند لایه برداری تابستان از گچ کاری دیواره بیرونی ، که اغلب باعث تقویت جامد شدن آن می شود ، قرار می گیرند. سیمان و سخت شدن خمپاره خشک. کاهش میزان احتباس آب منجر به این احساس آشکار می شود که هم ساختاری و هم مقاومت در برابر ترک خوردگی تحت تأثیر قرار می گیرد. در این شرایط ، کاهش تأثیر عوامل دما به ویژه بسیار مهم می شود. اگرچه افزودنی اتر متیل هیدروکسی اتیل سلولز در خط مقدم توسعه تکنولوژیکی در نظر گرفته می شود ، اما وابستگی آن به دما هنوز منجر به تضعیف خواص ملات خشک می شود. حتی با افزایش دوز متیل هیدروکسی اتیل سلولز (فرمول تابستانی) ، مقاومت در برابر ساخت و ترک هنوز نمی تواند نیازهای استفاده را برآورده کند. از طریق برخی از درمان های ویژه MC ، مانند افزایش میزان اتر ، اثر احتباس آب MC می تواند اثر بهتری را در دمای بالا حفظ کند ، به طوری که می تواند در شرایط سخت عملکرد بهتری داشته باشد.