آیا سلولز یک پلیمر طبیعی یا مصنوعی است؟

سلولیک پلیمر طبیعی ، یک مؤلفه اساسی دیواره های سلولی در گیاهان است. این یکی از فراوان ترین ترکیبات ارگانیک روی زمین است و به عنوان یک ماده ساختاری در پادشاهی گیاهی عمل می کند. وقتی به سلولز فکر می کنیم ، اغلب آن را با حضور آن در چوب ، پنبه ، کاغذ و مواد مختلف دیگر از گیاه مرتبط می کنیم.

ساختار سلولز از زنجیره های طولانی مولکول های گلوکز تشکیل شده است که از طریق پیوندهای بتا -1،4 گلیکوزیدی به هم وصل می شوند. این زنجیره ها به گونه ای مرتب شده اند که به آنها امکان می دهد ساختارهای فیبری قوی و قوی تشکیل دهند. ترتیب منحصر به فرد این زنجیرها به سلولز خصوصیات مکانیکی قابل توجه خود را می بخشد و آن را به عنوان مؤلفه اصلی در ارائه پشتیبانی ساختاری از گیاهان تبدیل می کند.

فرآیند سنتز سلولز در گیاهان شامل آنزیم سلولز سنتاز است ، که مولکول های گلوکز را به زنجیرهای طولانی پلیمریزه می کند و آنها را به دیواره سلولی اکسترودی می کند. این فرایند در انواع مختلف سلولهای گیاهی رخ می دهد و به استحکام و استحکام بافتهای گیاهی کمک می کند.

سلولز به دلیل فراوانی و خصوصیات منحصر به فرد ، کاربردهای بی شماری را فراتر از نقش خود در زیست شناسی گیاه پیدا کرده است. صنایع از سلولز برای تولید کاغذ ، منسوجات (مانند پنبه) و انواع خاصی از سوخت های زیستی استفاده می کنند. علاوه بر این ، مشتقات سلولز مانند سلولز استات و اترهای سلولز در طیف گسترده ای از محصولات از جمله داروهای دارویی ، مواد افزودنی مواد غذایی و روکش ها استفاده می شود.

در حالی کهسلولخود یک پلیمر طبیعی است ، انسان فرآیندی را برای اصلاح و استفاده از آن به روش های مختلف ایجاد کرده است. به عنوان مثال ، درمان های شیمیایی می توانند خواص آن را تغییر دهند تا آن را برای برنامه های خاص مناسب تر کند. با این حال ، حتی در اشکال اصلاح شده ، سلولز منشأ طبیعی اساسی خود را حفظ می کند و آن را به یک ماده همه کاره و با ارزش در هر دو زمینه طبیعی و مهندسی تبدیل می کند.