تفاوت بین اتر هیدروکسی پروپیل نشاسته (HPS) و اتر سلولز

1. منابع مواد خام و ساختار شیمیایی
هیدروکسی پروپیل نشاسته اتر (HPS)
HPS بر پایه نشاسته طبیعی است و از طریق واکنش اصلاح اتریفیکاسیون به دست می آید. مواد اولیه اصلی آن ذرت، گندم، سیب زمینی و سایر گیاهان طبیعی است. مولکول های نشاسته از واحدهای گلوکز تشکیل شده اند که توسط پیوندهای α-1،4-گلیکوزیدی و مقدار کمی پیوند α-1،6-گلیکوزیدی به هم مرتبط شده اند. پس از هیدروکسی پروپیلاسیون، یک گروه هیدروکسی پروپیل آبدوست به ساختار مولکولی HPS وارد می شود که به آن عملکردهای ضخیم شدن، حفظ آب و اصلاح خاصی می دهد.

اتر سلولز
اترهای سلولزی از سلولز طبیعی مانند پنبه یا چوب به دست می آیند. سلولز از واحدهای گلوکز تشکیل شده است که توسط پیوندهای β-1،4-گلیکوزیدی به هم متصل شده اند. اترهای سلولزی متداول عبارتند از هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC)، متیل سلولز (MC)، هیدروکسی اتیل سلولز (HEC) و غیره که این ترکیبات جایگزین های مختلفی را از طریق واکنش های اتریفیکاسیون معرفی می کنند و پایداری شیمیایی و خواص فیزیکی بالاتری دارند.

2. خواص فیزیکی
ویژگی های عملکرد HPS
ضخیم شدن: HPS اثر ضخیم کنندگی خوبی دارد، اما در مقایسه با اتر سلولز، توانایی ضخیم شدن آن کمی ضعیف تر است.
حفظ آب: HPS دارای احتباس آب متوسط ​​است و برای مصالح ساختمانی با رده پایین تا متوسط ​​مناسب است.
کارایی: HPS می تواند کارایی ملات را بهبود بخشد و از افتادگی در حین ساخت و ساز جلوگیری کند.
مقاومت در برابر دما: HPS به دما بسیار حساس است و به شدت تحت تأثیر دمای محیط قرار می گیرد.

ویژگی های عملکرد اترهای سلولزی
ضخیم شدن: اتر سلولزی اثر غلیظ کننده قوی دارد و می تواند ویسکوزیته ملات یا بتونه را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
نگهداری آب: اتر سلولزی خاصیت نگهداری آب بسیار خوبی دارد، به ویژه در محیط های با دمای بالا، که می تواند زمان باز شدن ملات را افزایش داده و از هدر رفتن بیش از حد آب جلوگیری کند.
کارایی: اتر سلولزی در بهبود کارایی عالی است و می تواند به طور موثر مشکلاتی مانند ترک خوردگی و پودر شدن را کاهش دهد.
مقاومت در برابر دما: اتر سلولزی سازگاری قوی با تغییرات دما و عملکرد نسبتاً پایدار دارد.