پودر پلیمری پراکنده و سایر چسب های معدنی (مانند سیمان ، آهک بریده شده ، گچ ، خاک رس ، و غیره) و مصالح مختلف ، پرکننده ها و سایر مواد افزودنی [مانند هیدروکسی پروپیل متیل سلولز ، پلی ساکارید (اتر نشاسته) ، فیبر فیبر و غیره] از نظر جسمی هستند. مخلوط شده برای ساخت ملات مخلوط خشک. هنگامی که ملات پودر خشک به آب اضافه می شود و تحت عمل جراحی کلوئید محافظ آبگریز و برشی مکانیکی قرار می گیرد ، ذرات پودر لاتکس را می توان به سرعت در آب پراکنده کرد ، که این کافی است تا پودر لاتکس قابل استفاده مجدد را به طور کامل فیلم کند. ترکیب پودر لاستیکی متفاوت است ، که تأثیر آن بر رئولوژی ملات و خواص مختلف ساختمانی است: میل پودر لاتکس برای آب هنگام بازسازی ، ویسکوزیته متفاوت پودر لاتکس پس از پراکندگی ، تأثیر بر روی آن محتوای هوا ملات و توزیع حباب ها ، تعامل بین پودر لاستیکی و سایر مواد افزودنی باعث می شود پودرهای لاتکس مختلف عملکرد افزایش سیالیت ، افزایش تیکسوتروپی و افزایش ویسکوزیته را داشته باشند.
به طور کلی اعتقاد بر این است که مکانیسمی که با استفاده از آن پودر لاتکس قابل تغییر ، عملکرد ملات تازه را بهبود می بخشد این است که پودر لاتکس ، به ویژه کلوئید محافظ ، هنگام پراکندگی ، میل به آب دارد که باعث افزایش ویسکوزیته دوغاب می شود و انسجام انسجام را بهبود می بخشد. خمپاره ساختمانی.
پس از تشکیل ملات تازه حاوی پراکندگی پودر لاتکس ، با جذب آب توسط سطح پایه ، مصرف واکنش هیدراتاسیون و فرار از هوا ، آب به تدریج کاهش می یابد ، ذرات رزین به تدریج نزدیک می شوند ، رابط به تدریج تار می شود ، و رزین به تدریج با یکدیگر فیوز می شود. سرانجام پلیمر شدن به یک فیلم. روند شکل گیری فیلم پلیمری به سه مرحله تقسیم می شود. در مرحله اول ، ذرات پلیمری آزادانه به شکل حرکت براون در امولسیون اولیه حرکت می کنند. با تبخیر آب ، حرکت ذرات به طور طبیعی بیشتر و بیشتر محدود می شود و تنش سطحی بین آب و هوا باعث می شود که آنها به تدریج به هم تراز شوند. در مرحله دوم ، هنگامی که ذرات شروع به تماس با یکدیگر می کنند ، آب موجود در شبکه از طریق مویرگی تبخیر می شود و تنش مویرگی بالا که روی سطح ذرات اعمال می شود باعث تغییر شکل کره های لاتکس می شود تا آنها را به هم فیوز کند و آب باقی مانده منافذ را پر می کند و فیلم تقریباً شکل گرفته است. مرحله سوم و آخر امکان انتشار (که گاهی اوقات به خود چسبندگی می شود) مولکولهای پلیمری را قادر می سازد تا یک فیلم واقعاً مداوم را تشکیل دهند. در حین شکل گیری فیلم ، ذرات لاتکس موبایل جدا شده در یک مرحله فیلم نازک جدید با استرس کششی بالا ادغام می شوند. بدیهی است ، برای اینکه پودر پلیمری پراکنده بتواند فیلمی را در ملات بازسازی شده تشکیل دهد ، حداقل دمای تشکیل فیلم (MFT) باید تضمین شود که پایین تر از دمای پخت ملات باشد.
کلوئیدها - الکل پلی وینیل باید از سیستم غشای پلیمری جدا شوند. این یک مشکل در سیستم ملات سیمان قلیایی نیست ، زیرا الکل پلی وینیل توسط قلیایی تولید شده توسط هیدراتاسیون سیمان ساپون می شود و جذب مواد کوارتز به تدریج الکل پلی وینیل را از سیستم جدا می کند ، بدون کلوئید محافظ هیدروفیل بشر ، فیلم تشکیل شده با پراکندگی پودر لاتکس قابل تغییر ، که در آب نامحلول است ، نه تنها می تواند در شرایط خشک بلکه در شرایط غوطه وری طولانی مدت آب نیز کار کند. البته ، در سیستم های غیر الحس ، مانند گچ یا سیستم هایی با پرکننده ها ، از آنجا که الکل پلی وینیل هنوز در فیلم پلیمری نهایی وجود دارد ، که بر مقاومت در برابر آب فیلم تأثیر می گذارد ، هنگامی که این سیستم ها برای آب طولانی مدت استفاده نمی شوند غوطه وری ، و پلیمر هنوز خصوصیات مکانیکی مشخصه خود را دارد ، هنوز هم می توان از پودر پلیمری پراکنده در این سیستم ها استفاده کرد.
با شکل گیری نهایی فیلم پلیمر ، سیستمی متشکل از اتصال دهنده های معدنی و آلی در ملات درمان شده تشکیل می شود ، یعنی یک اسکلت شکننده و سخت متشکل از مواد هیدرولیکی ، و پودر پلیمری قابل تغییر در شکاف و سطح جامد شکل می گیرد. شبکه انعطاف پذیر. استحکام کششی و انسجام فیلم رزین پلیمری که توسط پودر لاتکس تشکیل شده است افزایش می یابد. با توجه به انعطاف پذیری پلیمر ، ظرفیت تغییر شکل بسیار بیشتر از ساختار سفت و سخت سنگ سیمان است ، عملکرد تغییر شکل ملات بهبود می یابد و تأثیر پراکندگی استرس بسیار بهبود می یابد ، در نتیجه مقاومت به ترک خمپاره بهبود می یابد بشر
با افزایش محتوای پودر پلیمری پراکنده ، کل سیستم به سمت پلاستیک توسعه می یابد. در مورد محتوای بالای پودر لاتکس ، فاز پلیمری در ملات درمان شده به تدریج از فاز محصول هیدراتاسیون معدنی فراتر می رود ، ملات تحت تغییرات کیفی قرار می گیرد و به یک الاستومر تبدیل می شود و محصول هیدراتاسیون سیمان به "پرکننده" تبدیل می شود. استحکام کششی ، خاصیت ارتجاعی ، انعطاف پذیری و آب بندی ملات اصلاح شده با پودر پلیمر پراکنده بهبود یافته است. ترکیب پودرهای پلیمری پراکنده به یک فیلم پلیمری (فیلم لاتکس) اجازه می دهد تا بخشی از دیوارهای منافذ را تشکیل و تشکیل دهد ، در نتیجه ساختار بسیار متخلخل ملات را مهر و موم می کند. غشای لاتکس دارای یک مکانیسم خودگردان است که تنش را برای لنگرگاه خود با ملات اعمال می کند. از طریق این نیروهای داخلی ، ملات به عنوان یک کل نگه داشته می شود و از این طریق قدرت منسجم ملات را افزایش می دهد. وجود پلیمرهای بسیار انعطاف پذیر و بسیار الاستیک باعث افزایش انعطاف پذیری و کشش ملات می شود. مکانیسم افزایش استرس عملکرد و استحکام شکست به شرح زیر است: وقتی نیرویی اعمال می شود ، ریزگردها به دلیل بهبود انعطاف پذیری و کشش به تأخیر می افتند و تا زمان رسیدن به استرس های بالاتر شکل نمی گیرند. علاوه بر این ، دامنه های پلیمری در هم تنیده نیز مانع ادغام ریزگردها در شکاف های مختلف می شوند. بنابراین ، پودر پلیمر پراکنده باعث افزایش تنش و فشار خرابی مواد می شود.
فیلم پلیمری در ملات اصلاح شده پلیمر تأثیر بسیار مهمی در سخت شدن ملات دارد. پودر پلیمری قابل تغییر در رابط بعد از پراکندگی و تشکیل در یک فیلم ، نقش اصلی دیگری را ایفا می کند ، یعنی افزایش چسبندگی به مواد در تماس. در ریزساختار ناحیه رابط بین ملات پیوند سرامیکی پودر اصلاح شده با کاشی و کاشی سرامیکی ، فیلم تشکیل شده توسط پلیمر پلی بین کاشی سرامیکی گلدان با جذب آب بسیار کم و ماتریس ملات سیمان تشکیل می دهد. ناحیه تماس بین دو ماده متفاوت یک منطقه پرخطر خاص است که در آن ترک های انقباض شکل می گیرد و منجر به از بین رفتن چسبندگی می شود. بنابراین ، توانایی فیلم های لاتکس در بهبود ترک های انقباض نقش مهمی در چسب کاشی دارد.
در همین زمان ، پودر پلیمری قابل تغییر حاوی اتیلن دارای چسبندگی برجسته تری به بسترهای آلی ، به ویژه مواد مشابه مانند پلی وینیل کلرید و پلی استایرن است. یک مثال خوب از
زمان پست: اکتبر -31-2022