عملی بودن پودر لاتکس در سیستم ملات ساختمان

پودر لاتکس قابل استفاده مجدد با سایر اتصال دهنده های معدنی (مانند سیمان ، آهک خرد شده ، گچ و غیره) و مصالح مختلف ، پرکننده ها و سایر مواد افزودنی (مانند متیل هیدروکسی پروپیل سلولز اتر ، اتر نشاسته ، لیگنوسلولوز ، ماده هیدروفوبیک و غیره) برای مخلوط کردن فیزیکی برای ایجاد خمپاره خشک شده. هنگامی که ملات مخلوط خشک به آب اضافه می شود و هم زده می شود ، ذرات پودر لاتکس تحت عمل کلوئید محافظ آبگریز و برشی مکانیکی در آب پراکنده می شوند. زمان لازم برای پودر لاتکس لاتکس قابل استفاده مجدد برای پراکندگی بسیار کوتاه است و این شاخص زمان بازگرداندن نیز یک پارامتر مهم برای بررسی کیفیت آن است. در مرحله اولیه اختلاط ، پودر لاتکس از قبل شروع به تأثیرگذاری بر رئولوژی و کارآیی ملات کرده است.

با توجه به ویژگی ها و اصلاحات مختلف هر پودر لاتکس تقسیم شده ، این اثر نیز متفاوت است ، برخی از آنها اثر جریان جریان دارند و برخی دیگر اثر تیکسوتروپی در حال افزایش دارند. مکانیسم تأثیر آن از جنبه های بسیاری ناشی می شود ، از جمله تأثیر پودر لاتکس بر میل آب در هنگام پراکندگی ، تأثیر ویسکوزیته مختلف پودر لاتکس پس از پراکندگی ، تأثیر کلوئید محافظ و تأثیر سیمان و کمربندهای آب. تأثیرات شامل افزایش محتوای هوا در ملات و توزیع حباب های هوا و همچنین تأثیر مواد افزودنی خاص خود و تعامل با سایر مواد افزودنی است. بنابراین ، انتخاب سفارشی و تقسیم شده از پودر لاتکس قابل استفاده مجدد یک وسیله مهم برای تأثیرگذاری بر کیفیت محصول است. نکته مهمتر این است که پودر لاتکس قابل بازگرداندن معمولاً میزان هوای ملات را افزایش می دهد ، در نتیجه روغن کاری ملات را روغن کاری می کند و میل و میل و ویسکوزیته پودر لاتکس ، به ویژه کلوئید محافظ ، هنگام پراکنده شدن آب افزایش غلظت به بهبود انسجام ملات ساخت و ساز کمک می کند و از این طریق عملکرد ملات را بهبود می بخشد. پس از آن ، ملات مرطوب حاوی پراکندگی پودر لاتکس روی سطح کار اعمال می شود. با کاهش آب در سه سطح - جذب لایه پایه ، مصرف واکنش هیدراتاسیون سیمان و فرار از آب سطحی به هوا ، ذرات رزین به تدریج نزدیک می شوند ، رابط ها به تدریج با یکدیگر ادغام می شوند و در نهایت تبدیل می شوند. یک فیلم پلیمری مداوم. این فرآیند عمدتاً در منافذ ملات و سطح جامد رخ می دهد.

باید تأکید کرد که برای اینکه این فرایند غیر قابل برگشت باشد ، یعنی وقتی فیلم پلیمری دوباره با آب روبرو می شود ، دوباره پراکنده نمی شود و کلوئید محافظ پودر لاتکس قابل استفاده باید از سیستم فیلم پلیمر جدا شود. این یک مشکل در سیستم ملات سیمان قلیایی نیست ، زیرا توسط قلیایی تولید شده توسط هیدراتاسیون سیمان ساپون می شود و در عین حال ، جذب مواد مانند کوارتز به تدریج آن را از سیستم جدا می کند ، بدون اینکه محافظت کند. کلوئیدهای آبگریز ، که در آب نامحلول هستند و با پراکندگی یک بار پودر لاتکس قابل استفاده مجدد تشکیل می شوند ، می توانند نه تنها در شرایط خشک بلکه در شرایط غوطه وری طولانی مدت آب عمل کنند. در سیستم های غیر قلیایی ، مانند سیستم های گچ یا سیستم های تنها با پرکننده ، به دلایلی که کلوئید محافظ هنوز تا حدی در فیلم پلیمری نهایی وجود دارد ، که بر مقاومت آب فیلم تأثیر می گذارد ، اما به دلیل اینکه این سیستم ها در آن مورد استفاده قرار نمی گیرند مورد غوطه وری طولانی مدت در آب ، و پلیمر هنوز هم خاصیت مکانیکی منحصر به فرد خود دارد ، بر کاربرد پودر لاتکس قابل تغییر در این سیستم ها تأثیر نمی گذارد.

با شکل گیری فیلم پلیمر نهایی ، یک سیستم چارچوبی متشکل از اتصال دهنده های معدنی و آلی در ملات درمان شده تشکیل می شود ، یعنی مواد هیدرولیک یک چارچوب شکننده و سخت تشکیل می دهد ، و پودر لاتکس قابل بازگرداندن فیلمی بین شکاف و تشکیل می دهد سطح جامد اتصال انعطاف پذیر این نوع اتصال را می توان تصور کرد که توسط بسیاری از چشمه های کوچک به اسکلت سفت و سخت متصل می شود. از آنجا که استحکام کششی فیلم رزین پلیمری که توسط پودر لاتکس تشکیل شده است ، معمولاً مرتبه ای بالاتر از مواد هیدرولیکی است ، می توان قدرت خود ملات را افزایش داد ، یعنی انسجام بهبود می یابد. از آنجا که انعطاف پذیری و تغییر شکل پذیری پلیمر بسیار بالاتر از ساختار سفت و سخت مانند سیمان است ، تغییر شکل پذیری ملات بهبود می یابد و تأثیر استرس پراکندگی تا حد زیادی بهبود می یابد و در نتیجه مقاومت به ترک ملات را بهبود می بخشد.