قابلیت عملی بودن پودر لاتکس در سیستم ملات ساختمانی

پودر لاتکس قابل پخش مجدد با سایر چسب های معدنی (مانند سیمان، آهک خشک، گچ و غیره) و سنگدانه های مختلف، پرکننده ها و سایر مواد افزودنی (مانند متیل هیدروکسی پروپیل سلولز اتر، نشاسته اتر، لیگنوسلولز، عامل آبگریز و غیره) برای مخلوط کردن فیزیکی به ترکیب خشک و مرکب. هنگامی که ملات مخلوط خشک به آب اضافه شده و هم زده می شود، ذرات پودر لاتکس تحت تأثیر کلوئید محافظ آبدوست و برش مکانیکی در آب پراکنده می شوند. زمان مورد نیاز برای پراکندگی پودر لاتکس قابل پخش مجدد بسیار کوتاه است و این شاخص زمان پخش مجدد نیز پارامتر مهمی برای بررسی کیفیت آن است. در مرحله اختلاط اولیه، پودر لاتکس قبلاً شروع به تأثیرگذاری بر رئولوژی و کارایی ملات کرده است.

با توجه به ویژگی ها و اصلاحات مختلف هر پودر لاتکس تقسیم شده، این اثر نیز متفاوت است، برخی اثر کمک به جریان دارند و برخی دارای اثر تیکسوتروپی فزاینده هستند. مکانیسم تأثیر آن از جنبه‌های مختلفی از جمله تأثیر پودر لاتکس بر میل ترکیبی آب در حین پراکندگی، تأثیر ویسکوزیته مختلف پودر لاتکس پس از پراکندگی، تأثیر کلوئید محافظ و تأثیر سیمان و تسمه‌های آب ناشی می‌شود. تأثیرات آن شامل افزایش محتوای هوا در ملات و توزیع حباب های هوا و همچنین تأثیر افزودنی های خود و تعامل با سایر مواد افزودنی است. بنابراین، انتخاب سفارشی و تقسیم بندی شده پودر لاتکس قابل پخش مجدد وسیله مهمی برای تأثیرگذاری بر کیفیت محصول است. دیدگاه رایج تر این است که پودر لاتکس قابل پخش مجدد معمولاً محتوای هوای ملات را افزایش می دهد و در نتیجه ساختار ملات را روان می کند و میل ترکیبی و ویسکوزیته پودر لاتکس به ویژه کلوئید محافظ به آب هنگام پراکندگی آن افزایش غلظت به بهبود انسجام ملات ملات ساختمانی کمک می کند. سپس ملات مرطوب حاوی پودر لاتکس بر روی سطح کار اعمال می شود. با کاهش آب در سه سطح جذب لایه پایه، مصرف واکنش هیدراتاسیون سیمان و تبخیر آب سطحی به هوا، ذرات رزین به تدریج نزدیک می شوند، سطح مشترک به تدریج با یکدیگر ادغام می شود و در نهایت به یک فیلم پلیمری پیوسته تبدیل می شود. این فرآیند عمدتاً در منافذ ملات و سطح جامد رخ می دهد.

لازم به تاکید است که برای برگشت ناپذیر شدن این فرآیند یعنی زمانی که فیلم پلیمری دوباره با آب مواجه می شود دوباره پراکنده نمی شود و کلوئید محافظ پودر لاتکس قابل پخش مجدد باید از سیستم فیلم پلیمری جدا شود. این مشکلی در سیستم ملات سیمان قلیایی نیست، زیرا توسط قلیایی تولید شده توسط هیدراتاسیون سیمان صابونی می شود و در عین حال، جذب مواد کوارتز مانند به تدریج آن را از سیستم جدا می کند، بدون محافظت از کلوئیدهای آبدوستی، که در آب نامحلول هستند و با یک بار پخش شدن پودر تشکیل می شوند، نه تنها تحت شرایط خشک می شوند، بلکه می توانند دوباره پراکنده شوند. شرایط غوطه وری طولانی مدت در آب در سیستم‌های غیر قلیایی، مانند سیستم‌های گچی یا سیستم‌هایی که فقط پرکننده‌ها دارند، به دلایلی کلوئید محافظ هنوز تا حدی در لایه پلیمری نهایی وجود دارد که بر مقاومت فیلم در برابر آب تأثیر می‌گذارد، اما چون این سیستم‌ها برای غوطه‌ور شدن طولانی‌مدت در آب استفاده نمی‌شوند و پلیمر هنوز خواص مکانیکی منحصربه‌فرد خود را دارد، بر روی این سیستم‌های پودری در rexdisper تأثیری نمی‌گذارد.

با تشکیل فیلم پلیمری نهایی، یک سیستم چارچوبی متشکل از چسباننده های معدنی و آلی در ملات پخت تشکیل می شود، یعنی ماده هیدرولیک یک چارچوب شکننده و سخت را تشکیل می دهد و پودر لاتکس قابل پخش مجدد یک فیلم بین شکاف و سطح جامد تشکیل می دهد. اتصال انعطاف پذیر این نوع اتصال را می توان به عنوان اتصال به اسکلت صلب توسط فنرهای کوچک بسیاری تصور کرد. از آنجایی که استحکام کششی فیلم رزین پلیمری تشکیل شده توسط پودر لاتکس معمولاً یک مرتبه بزرگتر از مواد هیدرولیک است، استحکام ملات خود را می توان افزایش داد، یعنی انسجام را بهبود بخشید. از آنجایی که انعطاف‌پذیری و تغییر شکل‌پذیری پلیمر بسیار بالاتر از ساختار سفت و سخت مانند سیمان است، تغییر شکل ملات بهبود می‌یابد و اثر تنش پراکنده به میزان زیادی بهبود می‌یابد و در نتیجه مقاومت به ترک ملات بهبود می‌یابد.