چه عواملی بر ضخیم شدن اتر سلولز تأثیر می گذارد؟

اثر ضخیم کنندهاتربستگی به این دارد: درجه پلیمریزاسیون اتر سلولز ، غلظت محلول ، میزان برشی ، دما و سایر شرایط. خاصیت ژل کننده محلول منحصر به فرد برای آلکیل سلولز و مشتقات اصلاح شده آن است. خصوصیات ژل مربوط به میزان تعویض ، غلظت محلول و مواد افزودنی است. برای مشتقات اصلاح شده هیدروکسیالکیل ، خواص ژل نیز به درجه اصلاح هیدروکسیالکیلیل مربوط می شود. برای ویسکوزیته کم MC و HPMC ، می توان محلول 10 ٪ -15 ٪ را تهیه کرد ، ویسکوزیته متوسط ​​MC و HPMC می توانند محلول 5 ٪ -10 ٪ را تهیه کنند ، و ویسکوزیته بالا MC و HPMC فقط می توانند 2 ٪ -3 ٪ راه حل و معمولاً تهیه کنند. طبقه بندی ویسکوزیته اتر سلولز نیز با محلول 1 ٪ -2 ٪ درجه بندی می شود.

اتر سلولز با وزن مولکولی بالا دارای راندمان ضخیم بالا است و پلیمرهای با وزن مولکولی مختلف دارای ویسکوزیته های مختلفی در همان محلول غلظت هستند. ویسکوزیته هدف فقط با افزودن مقدار زیادی از اتر با وزن مولکولی کم قابل دستیابی است. ویسکوزیته آن وابستگی کمی به میزان برشی دارد و ویسکوزیته بالا به ویسکوزیته هدف می رسد و نیاز به افزودن کمتری دارد و ویسکوزیته به راندمان ضخیم شدن بستگی دارد. بنابراین ، برای دستیابی به یک قوام خاص ، مقدار مشخصی از اتر سلولز (غلظت محلول) و ویسکوزیته محلول باید تضمین شود. دمای ژل محلول نیز با افزایش غلظت محلول به صورت خطی کاهش می یابد و ژل ها در دمای اتاق پس از رسیدن به غلظت خاص. غلظت ژل HPMC در دمای اتاق نسبتاً زیاد است.

قوام همچنین می تواند با انتخاب اندازه ذرات و انتخاب اترهای سلولز با درجات مختلف اصلاح تنظیم شود. به اصطلاح اصلاح ، معرفی درجه خاصی از تعویض گروه های هیدروکسیالکیل در ساختار اسکلت MC است. با تغییر مقادیر جایگزینی نسبی دو جایگزین ، یعنی مقادیر جایگزینی نسبی DS و MS گروه های متیوکسی و هیدروکسیالکیل که اغلب می گوییم. الزامات مختلف عملکرد اتر سلولز را می توان با تغییر مقادیر جایگزینی نسبی دو جایگزین بدست آورد.

محلول آبی اتر سلولز با ویسکوزیته بالا دارای تیکسوتروپی بالایی است ، که همچنین ویژگی اصلی اتر سلولز است. محلول های آبی پلیمرهای MC معمولاً دارای سیالیت شبه پلاستیک و غیر تیکوتروپیک زیر دمای ژل خود هستند ، اما خاصیت جریان نیوتنی با نرخ برشی پایین. شبه پلاستیکی با وزن مولکولی یا غلظت اتر سلولز ، صرف نظر از نوع جایگزین و درجه تعویض افزایش می یابد. بنابراین ، اترهای سلولز با همان درجه ویسکوزیته ، بدون توجه به MC ، HPMC ، HEMC ، همیشه خواص رئولوژیکی یکسانی را نشان می دهند تا زمانی که غلظت و دما ثابت نگه داشته شود. ژلهای ساختاری هنگام افزایش دما شکل می گیرند و جریان های بسیار تیکسوتروپیک رخ می دهد. غلظت بالا و اترهای سلولز ویسکوزیته کم نشان می دهد که حتی در زیر دمای ژل تیکسوتروپی را نشان می دهد. این خاصیت برای تعدیل سطح بندی و خستگی در ساخت ملات ساختمان از مزیت بسیار خوبی برخوردار است.

در اینجا باید توضیح داد که ویسکوزیته بالاتر استاتر، هرچه احتباس آب بهتر باشد ، اما ویسکوزیته بیشتر ، وزن مولکولی نسبی اتر سلولز و کاهش مربوط به حلالیت آن ، که تأثیر منفی بر غلظت ملات و عملکرد ساخت و ساز دارد ، بیشتر می شود. هرچه ویسکوزیته بیشتر باشد ، اثر ضخیم کننده بر ملات آشکارتر است ، اما کاملاً متناسب نیست. برخی از ویسکوزیته متوسط ​​و کم ، اما اتر سلولز اصلاح شده عملکرد بهتری در بهبود استحکام ساختاری ملات مرطوب دارد. با افزایش ویسکوزیته ، احتباس آب اتر سلولز بهبود می یابد.