تفاوت بین کربوکسی متیل سلولز و متیل سلولز چیست

کربوکسی متیل سلولز (CMC) و متیل سلولز (MC) هر دو مشتقات سلولز هستند ، یک پلیمر طبیعی که در دیواره سلولی گیاهان یافت می شود. این مشتقات به دلیل خاصیت منحصر به فرد خود ، در صنایع مختلف استفاده گسترده ای پیدا می کنند. علیرغم اشتراک شباهت ها ، CMC و MC در ساختار شیمیایی ، خواص ، برنامه ها و کاربردهای صنعتی تفاوتهای مشخصی دارند.

1. ساختار شیمیایی:

کربوکسی متیل سلولز (CMC):
CMC با اتر سازی سلولز با اسید کلرواستیک سنتز می شود و در نتیجه تعویض گروههای هیدروکسیل (-OH) در ستون فقرات سلولز با گروههای کربوکسی متیل (-CH2COOH) ایجاد می شود.
میزان تعویض (DS) در CMC به میانگین تعداد گروه های کربوکسی متیل در واحد گلوکز در زنجیره سلولز اشاره دارد. این پارامتر خواص CMC ، از جمله حلالیت ، ویسکوزیته و رفتار رئولوژیکی را تعیین می کند.

متیل سلولز (MC):
MC با تعویض گروه های هیدروکسیل در سلولز با گروه های متیل (-CH3) از طریق اتر سازی تولید می شود.
مشابه CMC ، خواص MC تحت تأثیر میزان تعویض است ، که میزان متیلاسیون در طول زنجیره سلولز را تعیین می کند.

2.SoLubility:

کربوکسی متیل سلولز (CMC):
CMC در آب محلول است و محلول های شفاف و چسبناک را تشکیل می دهد.
حلالیت آن وابسته به pH است و حلالیت بیشتری در شرایط قلیایی دارد.

متیل سلولز (MC):
MC همچنین در آب محلول است ، اما حلالیت آن وابسته به دما است.
هنگامی که در آب سرد حل می شود ، MC یک ژل تشکیل می دهد که با گرمایش برگشت پذیر است. این ویژگی باعث می شود که برنامه هایی که نیاز به ژل کنترل شده دارند مناسب باشد.

3. ویسکوزیت:

CMC:
ویسکوزیته بالایی را در محلول های آبی نشان می دهد و به خاصیت ضخیم کننده آن کمک می کند.
ویسکوزیته آن را می توان با تنظیم عوامل مانند غلظت ، درجه تعویض و pH اصلاح کرد.

MC:
رفتار ویسکوزیته مشابه CMC را نشان می دهد اما به طور کلی چسبناک تر است.
ویسکوزیته محلول های MC را می توان با تغییر پارامترهایی مانند دما و غلظت نیز کنترل کرد.

4. شکل گیری فیلم:

CMC:
فیلم های واضح و انعطاف پذیر هنگام بازیگران از راه حل های آبی آن شکل می گیرد.
این فیلم ها برنامه هایی را در صنایعی مانند بسته بندی مواد غذایی و داروسازی پیدا می کنند.

MC:
همچنین قادر به تشکیل فیلم ها اما تمایل به شکننده تر در مقایسه با فیلم های CMC دارد.

5. صنعت غذا:

CMC:
به طور گسترده ای به عنوان تثبیت کننده ، ضخیم کننده و امولسیفایر در محصولات غذایی مانند بستنی ، سس و سس استفاده می شود.
توانایی آن در اصلاح بافت و دهان و دندان مواد غذایی ، آن را در فرمولاسیون مواد غذایی ارزشمند می کند.

MC:
مورد استفاده برای اهداف مشابه به عنوان CMC در محصولات غذایی ، به ویژه در برنامه های کاربردی که نیاز به تشکیل و تثبیت ژل دارند.

6.Pharmaceuticals:

CMC:
در فرمولاسیون دارویی به عنوان اتصال دهنده ، تجزیه کننده و اصلاح کننده ویسکوزیته در ساخت قرص استفاده می شود.
همچنین در فرمولاسیون های موضعی مانند کرم ها و ژل ها به دلیل خاصیت رئولوژیکی آن به کار رفته است.

MC:
معمولاً به عنوان یک ماده ضخیم کننده و ژل در داروهای دارویی ، به ویژه در داروهای مایع دهان و محلول های چشم استفاده می شود.

7. محصولات مراقبت شخصی:

CMC:
در موارد مختلف مراقبت شخصی مانند خمیر دندان ، شامپو و لوسیون به عنوان یک عامل تثبیت کننده و ضخیم کننده یافت می شود.

MC:
در برنامه های مشابه به عنوان CMC استفاده می شود و به بافت و ثبات فرمولاسیون مراقبت های شخصی کمک می کند.

8. برنامه های صنعتی:

CMC:
در صنایعی مانند منسوج ، کاغذ و سرامیک به دلیل توانایی آن در عمل به عنوان اتصال دهنده ، اصلاح کننده رئولوژی و عامل نگهداری آب به کار رفته است.

MC:
به دلیل خاصیت ضخیم شدن و اتصال آن ، در مصالح ساختمانی ، رنگ ها و چسب ها استفاده می کند.

در حالی که کربوکسی متیل سلولز (CMC) و متیل سلولز (MC) هر دو مشتقات سلولز با کاربردهای صنعتی متنوع هستند ، در ساختارهای شیمیایی ، رفتارهای حلالیت ، پروفایل ویسکوزیته و کاربردهای خود تفاوت هایی دارند. درک این تمایزها برای انتخاب مشتق مناسب برای مصارف خاص در صنایع مختلف ، اعم از مواد غذایی و داروسازی گرفته تا مراقبت های شخصی و کاربردهای صنعتی بسیار مهم است. این که آیا نیاز به ضخیم کننده حساس به pH مانند CMC در محصولات غذایی یا یک عامل ژل پاسخگو به دما مانند MC در فرمولاسیون دارویی است ، هر مشتق مزایای منحصر به فردی متناسب با نیازهای خاص در بخش های مختلف را ارائه می دهد.