Éter de celulosa

Éter de celulosafaise a partir de celulosa mediante a reacción de eterificación dun ou varios axentes de eterificación e a moenda en seco. Segundo as diferentes estruturas químicas dos substituíntes do éter, os éteres de celulosa pódense dividir en éteres aniónicos, catiónicos e non iónicos. Éteres iónicos de celulosa inclúen principalmenteéter de carboximetil celulosa (CMC); os éteres de celulosa non iónicos inclúen principalmenteéter de metil celulosa (MC),éter de hidroxipropil metil celulosa (HPMC)e éter de hidroxietil celulosa.Éter de cloro (HC)e así por diante. Os éteres non iónicos divídense en éteres solubles en auga e éteres solubles en aceite, e os éteres solubles en auga non iónicos úsanse principalmente nos produtos de morteiro. En presenza de ións de calcio, o éter iónico de celulosa é inestable, polo que raramente se usa en produtos de morteiro mesturado en seco que utilizan cemento, cal apagada, etc. como materiais de cemento. Os éteres de celulosa solubles en auga non iónicos úsanse amplamente na industria de materiais de construción debido á súa estabilidade de suspensión e retención de auga.

Propiedades químicas do éter de celulosa

Cada éter de celulosa ten a estrutura básica da celulosa: estrutura da anhidroglicosa. No proceso de produción de éter de celulosa, a fibra de celulosa primeiro quéntase nunha solución alcalina e despois trátase cun axente eterificante. O produto da reacción fibrosa purifícase e pulverízase para formar un po uniforme cunha certa finura.

No proceso de produción de MC, só se usa cloruro de metilo como axente de eterificación; ademais do cloruro de metilo, o óxido de propileno tamén se usa para obter grupos substituíntes hidroxipropilo na produción de HPMC. Varios éteres de celulosa teñen diferentes proporcións de substitución de metilo e hidroxipropilo, que afectan á compatibilidade orgánica e á temperatura de xelación térmica das solucións de éter de celulosa.