Éter de celulosa

Éter de celulosafaise a partir de celulosa a través da reacción de étherificación dun ou varios axentes de etherificación e moenda en seco. Segundo as diferentes estruturas químicas dos substituíntes de éter, os éteres de celulosa pódense dividir en éteres aniónicos, catiónicos e non iónicos. Os éteres de celulosa iónica inclúen principalmenteéter de carboximetil celulosa (CMC); Os éteres de celulosa non iónicos inclúen principalmenteéter de metil celulosa (MC),Éter de hidroxipropil metil celulosa (HPMC)e éter de hidroxietil celulosa.Éter de cloro (HC)E así por diante. Os éteres non iónicos divídense en éteres solubles en auga e éteres solubles en aceite, e os éteres non solubles en auga non iónicos úsanse principalmente en produtos de morteiro. En presenza de ións de calcio, o éter iónico de celulosa é inestable, polo que raramente se usa en produtos de morteiro mesturados en seco que usan cemento, cal eslaado, etc. como materiais de cimentación. Os éteres de celulosa non hidroetes non iónicos son amplamente utilizados na industria de materiais de construción debido á súa estabilidade de suspensión e retención de auga.

Propiedades químicas do éter de celulosa

Cada éter de celulosa ten a estrutura básica da estrutura de celulosa –anhidroglucosa. No proceso de produción de éter de celulosa, a fibra de celulosa quéntase primeiro nunha solución alcalina e logo trátase cun axente de eterificación. O produto de reacción fibrosa purifícase e pulveriza para formar un po uniforme cunha certa finura.

No proceso de produción de MC, só o cloruro de metilo se usa como axente de eterificación; Ademais do cloruro de metilo, o óxido de propileno tamén se usa para obter grupos substituíntes de hidroxipropilo na produción de HPMC. Varios éteres de celulosa teñen diferentes índices de substitución de metilo e hidroxipropilo, que afectan a compatibilidade orgánica e a temperatura de xelación térmica das solucións de éter de celulosa.