CMC is meestal een anionische polymeerverbinding bereid door het reageren van natuurlijke cellulose met bijtende alkali en monochloorazijnzuur, met een molecuulgewicht van 6400 (± 1.000). De belangrijkste bijproducten zijn natriumchloride en natriumglycolaat. CMC behoort tot natuurlijke cellulose -modificatie. Het is officieel 'gemodificeerd cellulose' genoemd door de Food and Agriculture Organisation of the United Nations (FAO) en de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO).
kwaliteit
De belangrijkste indicatoren om de kwaliteit van CMC te meten zijn de mate van substitutie (DS) en zuiverheid. Over het algemeen zijn de eigenschappen van CMC verschillend wanneer de DS anders is; Hoe hoger de mate van substitutie, hoe beter de oplosbaarheid en hoe beter de transparantie en stabiliteit van de oplossing. Volgens rapporten is de transparantie van CMC beter wanneer de mate van substitutie 0,7-1,2 is, en de viscositeit van de waterige oplossing is de grootste wanneer de pH-waarde 6-9 is. Om de kwaliteit ervan te waarborgen, naast de keuze van het etherverterende middel, moeten ook enkele factoren die de mate van substitutie en zuiverheid beïnvloeden, worden overwogen, zoals de doseringsrelatie tussen alkali en etherifyingmiddel, ethperificatietijd, systeemwatergehalte, temperatuur, temperatuur , pH -waarde, oplossingsconcentratie en zouten.
Analyse van de voor- en nadelen van natriumcarboxymethylcellulose
De ontwikkeling van natriumcarboxymethylcellulose is inderdaad ongekend. Vooral in de afgelopen jaren hebben de uitbreiding van applicatievelden en de verlaging van de productiekosten de productie van carboxymethylcellulose steeds populairder gemaakt. De producten die te koop zijn, zijn gemengd.
Dan, hoe de kwaliteit van natriumcarboxymethylcellulose te bepalen, analyseren we vanuit enkele fysische en chemische perspectieven:
Allereerst kan het worden onderscheiden van de carbonisatietemperatuur. De algemene carbonisatietemperatuur van natriumcarboxymethylcellulose is 280-300 ° C. Wanneer deze wordt gecarboniseerd voordat deze temperatuur wordt bereikt, heeft dit product problemen. (Over het algemeen gebruikt carbonisatie muffeloven)
Ten tweede wordt het onderscheiden door zijn verkleuringstemperatuur. Over het algemeen zal natriumcarboxymethylcellulose van kleur veranderen wanneer deze een bepaalde temperatuur bereikt. Het temperatuurbereik is 190-200 ° C.
Ten derde kan het worden geïdentificeerd uit het uiterlijk. Het uiterlijk van de meeste producten is wit poeder en de deeltjesgrootte is over het algemeen 100 gaas, en de kans om door te gaan is 98,5%.
Natriumcarboxymethylcellulose is een zeer veel gebruikt celluloseproduct en heeft een breed scala aan toepassingen, dus er kunnen enkele imitaties op de markt zijn. Dus hoe te bepalen of het een product is dat gebruikers vereist is, kan de volgende identificatietest doorstaan.
Kies 0,5 g natriumcarboxymethylcellulose, wat niet zeker is of het een product is van natriumcarboxymethylcellulose, los het op in 50 ml water en roer, voeg elke keer een kleine hoeveelheid toe, roer op 60 ~ 70 ℃ en verwarm 20 minuten tot 20 minuten Maak een uniforme oplossing, afkoel na de vloeistofdetectie, de volgende tests werden uitgevoerd.
1. Voeg water toe aan de testoplossing om 5 keer te verdunnen, voeg 0,5 ml chromotropinezuurtestoplossing toe aan 1 druppel ervan en verwarm het 10 minuten in een waterbad om rood-paars te lijken.
2. Voeg 10 ml aceton toe aan 5 ml van de testoplossing, schud en meng grondig om een wit vlokbaar neerslag te produceren.
3. Voeg 1 ml ketonsulfaattestoplossing toe aan 5 ml testoplossing, meng en schud om lichtblauw vlokkerig neerslag te produceren.
4. Het residu verkregen door ashing van dit product toont de conventionele reactie van natriumzout, dat wil zeggen natriumcarboxymethylcellulose.
Door deze stappen kunt u identificeren of het gekochte product natriumcarboxymethylcellulose is en de zuiverheid ervan, wat een relatief eenvoudige en praktische methode biedt voor gebruikers om producten correct te selecteren
Posttijd: nov-12-2022