Cellulose-ether classificatie
Cellulose-ether is een algemene term voor een reeks producten die ontstaan door de reactie van alkalicellulose en veretheringsmiddel onder bepaalde omstandigheden. Wanneer alkalicellulose wordt vervangen door verschillende veretheringsmiddelen, ontstaan verschillende cellulose-ethers.
Afhankelijk van de ioniserende eigenschappen van de substituenten kunnen cellulose-ethers worden onderverdeeld in twee categorieën: ionisch (zoals carboxymethylcellulose) en niet-ionisch (zoals methylcellulose).
Afhankelijk van het type substituent kan cellulose-ether worden onderverdeeld in mono-ether (zoals methylcellulose) en gemengde ether (zoals hydroxypropylmethylcellulose).
Afhankelijk van de oplosbaarheid kan het worden onderverdeeld in oplosbaarheid in water (zoals hydroxyethylcellulose) en oplosbaarheid in organische oplosmiddelen (zoals ethylcellulose).
In droog gemengde mortels gebruikte, in water oplosbare cellulose-ethers worden onderverdeeld in direct oplossende en oppervlaktebehandelde, vertraagd oplossende cellulose-ethers.
Waar zitten de verschillen? En hoe kun je het soepel omvormen tot een 2% waterige oplossing voor viscositeitstesten?
Wat is oppervlaktebehandeling?
Effect op cellulose-ether?
Eerst
Oppervlaktebehandeling is een methode om op kunstmatige wijze een oppervlaktelaag aan te brengen op het oppervlak van een basismateriaal, met mechanische, fysieke en chemische eigenschappen die verschillen van die van het basismateriaal.
Het doel van de oppervlaktebehandeling van cellulose-ether is om de tijd te verlengen waarin cellulose-ether zich met water verbindt, om zo te voldoen aan de vereisten voor langzame verdikking van sommige verfmortels. Ook is het doel om de corrosiebestendigheid van cellulose-ether te vergroten en de opslagstabiliteit te verbeteren.
Het verschil wanneer koud water wordt geconfigureerd met een 2% waterige oplossing:
De oppervlaktebehandelde cellulose-ether kan snel dispergeren in koud water en is niet gemakkelijk te agglomereren vanwege de lage viscositeit;
Cellulose-ether zonder oppervlaktebehandeling zal, vanwege de hoge viscositeit, viskeus worden voordat het volledig is opgelost in koud water en heeft de neiging te agglomereren.
Hoe moet de niet-oppervlaktebehandelde cellulose-ether worden geconfigureerd?
1. Voeg eerst een bepaalde hoeveelheid niet-oppervlaktebehandelde cellulose-ether toe;
2. Voeg vervolgens heet water toe van ongeveer 80 graden Celsius, het gewicht is een derde van het benodigde watervolume, zodat het volledig kan zwellen en zich kan verspreiden;
3. Giet er vervolgens langzaam koud water bij, het gewicht is twee derde van het resterende water dat nodig is, blijf roeren zodat het langzaam plakkerig wordt en er geen klontering optreedt;
4. Plaats het tenslotte, onder de voorwaarde dat het gewicht gelijk is, in een waterbad met constante temperatuur totdat de temperatuur daalt tot 20 graden Celsius. Daarna kan de viscositeitstest worden uitgevoerd!
Plaatsingstijd: 02-02-2023