Viscositeit is een belangrijke parameter voor de prestaties van cellulose-ether.
Over het algemeen geldt: hoe hoger de viscositeit, hoe beter het waterretentie-effect van gipsmortel. Hoe hoger de viscositeit, hoe hoger het molecuulgewicht van cellulose-ether, en de bijbehorende afname van de oplosbaarheid ervan zal een negatieve invloed hebben op de sterkte en constructieprestaties van de mortel. Hoe hoger de viscositeit, hoe duidelijker het verdikkingseffect op de mortel, maar dit is niet recht evenredig.
Hoe hoger de viscositeit, hoe viskeuzer de natte mortel zal zijn. Tijdens de bouw manifesteert dit zich door hechting aan de schraper en een hoge hechting aan de ondergrond. Dit draagt echter niet veel bij aan het verbeteren van de structurele sterkte van de natte mortel zelf. Bovendien is de anti-zakkingswerking van natte mortel tijdens de bouw niet duidelijk. Integendeel, sommige middelmatig en laagviskeuze, maar gemodificeerde methylcellulose-ethers, presteren uitstekend bij het verbeteren van de structurele sterkte van natte mortel.
Bouwmaterialen voor muren zijn meestal poreus en absorberen allemaal sterk water. Het gipsmateriaal dat voor muurconstructies wordt gebruikt, wordt echter bereid door water aan de muur toe te voegen. Dit water wordt gemakkelijk door de muur opgenomen, wat resulteert in een gebrek aan water dat nodig is voor de hydratatie van het gips. Dit leidt tot problemen bij het pleisteren en een verminderde hechtsterkte, wat resulteert in scheuren en kwaliteitsproblemen zoals uitholling en afbladdering. Het verbeteren van de waterretentie van gipsmaterialen kan de bouwkwaliteit en de hechting met de muur verbeteren. Daarom is waterretentiemiddel een van de belangrijkste hulpstoffen voor gipsmaterialen geworden.
Gipspleister, gipsgebonden gips, kitgips, gipsplamuur en andere bouwmaterialen in poedervorm worden gebruikt. Om de bouw te vergemakkelijken, worden tijdens de productie gipsvertragers toegevoegd om de bouwtijd van de gipsspecie te verlengen. Gips wordt gemengd met een vertrager, wat het hydratatieproces van hemihydraatgips remt. Dit type gipsspecie moet 1 tot 2 uur op de muur blijven voordat het uithardt. De meeste muren hebben waterabsorberende eigenschappen, met name bakstenen muren en cellenbeton. Voor muren, poreuze isolatieplaten en andere lichte nieuwe muurmaterialen is het daarom raadzaam om de gipsspecie te behandelen met een waterretentiebehandeling om te voorkomen dat een deel van het water in de specie naar de muur wordt overgebracht, wat leidt tot watertekort en onvolledige hydratatie wanneer de gipsspecie uithardt. Dit kan leiden tot losraken en afbladderen van de voeg tussen gips en muuroppervlak. Het toevoegen van een waterretentiemiddel is bedoeld om het vochtgehalte in de gipsbrij te behouden en de hydratatiereactie van de gipsbrij op het grensvlak te bevorderen, zodat de hechtsterkte behouden blijft. Veelgebruikte waterretentiemiddelen zijn cellulose-ethers, zoals methylcellulose (MC), hydroxypropylmethylcellulose (HPMC), hydroxyethylmethylcellulose (HEMC), enz. Daarnaast kunnen ook polyvinylalcohol, natriumalginaat, gemodificeerd zetmeel, diatomeeënaarde en zeldzame-aardepoeder worden gebruikt om de waterretentie te verbeteren.
Ongeacht welk type waterretentiemiddel de hydratatiesnelheid van gips in verschillende mate kan vertragen, kan het waterretentiemiddel, bij een ongewijzigde dosering, de uitharding over het algemeen met 15-30 minuten vertragen. De hoeveelheid vertrager kan daarom naar behoefte worden verminderd.
Plaatsingstijd: 08-02-2023