Eter celulozy

Eter celulozyotrzymywany jest z celulozy w wyniku reakcji eteryfikacji jednego lub kilku środków eteryfikacji i mielenia na sucho. Ze względu na różną budowę chemiczną podstawników eterowych etery celulozy można podzielić na etery anionowe, kationowe i niejonowe. Do jonowych eterów celulozy zaliczają się głównie:eter karboksymetylocelulozy (CMC); obejmują głównie niejonowe etery celulozyeter metylocelulozowy (MC),eter hydroksypropylometylocelulozy (HPMC)i eter hydroksyetylocelulozowy.Eter chloru (HC)i tak dalej. Etery niejonowe dzielą się na etery rozpuszczalne w wodzie i etery rozpuszczalne w oleju, a etery niejonowe rozpuszczalne w wodzie stosowane są głównie w produktach zaprawowych. W obecności jonów wapnia jonowy eter celulozy jest nietrwały, dlatego rzadko stosuje się go w zaprawach mieszanych na sucho, w których jako materiałach cementujących wykorzystuje się cement, wapno gaszone itp. Niejonowe, rozpuszczalne w wodzie etery celulozy są szeroko stosowane w przemyśle materiałów budowlanych ze względu na ich stabilność zawiesiny i zatrzymywanie wody.

Właściwości chemiczne eteru celulozy

Każdy eter celulozy ma podstawową strukturę celulozy – strukturę anhydroglukozy. W procesie produkcji eteru celulozy włókno celulozowe najpierw podgrzewa się w roztworze zasadowym, a następnie poddaje działaniu środka eteryfikującego. Włóknisty produkt reakcji oczyszcza się i proszkuje w celu uzyskania jednolitego proszku o określonym rozdrobnieniu.

W procesie produkcyjnym MC jako środek eteryfikujący stosuje się wyłącznie chlorek metylu; oprócz chlorku metylu, w produkcji HPMC stosuje się również tlenek propylenu do otrzymania podstawników hydroksypropylowych. Różne etery celulozy mają różne współczynniki podstawienia metylu i hydroksypropylu, które wpływają na zgodność organiczną i temperaturę żelowania termicznego roztworów eterów celulozy.