W procesie debugowania i stosowania glazur, oprócz spełnienia określonych efektów dekoracyjnych i wskaźników wydajności, muszą także spełniać najbardziej podstawowe wymagania procesowe. Wymieniamy i omawiamy dwa najczęstsze problemy w procesie użytkowania glazury.
1. Wydajność zawiesiny glazury nie jest dobra
Ponieważ produkcja fabryki ceramiki jest ciągła, jeśli wystąpią problemy z wydajnością zawiesiny glazury, w procesie glazurowania pojawią się różne wady, które bezpośrednio wpłyną na doskonałą wydajność produktów producenta. Ważna i najbardziej podstawowa wydajność. Weźmy jako przykład wymagania dotyczące wydajności glazury w słoikach na zawiesinie glazury. Dobra zawiesina glazury powinna charakteryzować się: dobrą płynnością, brakiem tiksotropii, brakiem opadów, brakiem pęcherzyków w zawiesinie glazury, odpowiednią retencją wilgoci i pewną wytrzymałością po wyschnięciu itp. Wydajność procesu. Następnie przeanalizujmy czynniki wpływające na działanie zawiesiny glazury.
1) Jakość wody
Twardość i pH wody będą miały wpływ na działanie zawiesiny glazury. Ogólnie rzecz biorąc, wpływ jakości wody ma charakter regionalny. Woda wodociągowa na pewnym obszarze jest na ogół stosunkowo stabilna po oczyszczeniu, ale woda gruntowa jest na ogół niestabilna ze względu na takie czynniki, jak zawartość rozpuszczalnych soli w warstwach skalnych i zanieczyszczenie. Stabilność, dlatego do zawiesiny glazury z młyna kulowego producenta najlepiej używać wody z kranu, która będzie stosunkowo stabilna.
2) Zawartość soli rozpuszczalnych w surowcach
Ogólnie rzecz biorąc, wytrącanie jonów metali alkalicznych i metali ziem alkalicznych w wodzie będzie miało wpływ na pH i równowagę potencjału w zawiesinie glazury. Dlatego też w doborze surowców mineralnych staramy się wykorzystywać materiały poddane obróbce metodą flotacji, przemywania wodą i mielenia wodnego. Będzie ona mniejsza, a zawartość soli rozpuszczalnych w surowcach ma także związek z ogólnym powstawaniem żył rudy i stopniem zwietrzenia. Różne kopalnie mają różną zawartość soli rozpuszczalnej. Prostą metodą jest dodanie wody w określonej proporcji i sprawdzenie natężenia przepływu zawiesiny glazury po mieleniu kulowym. , Staramy się używać mniej surowców lub nie stosować ich wcale przy stosunkowo słabym natężeniu przepływu.
3) Sódkarboksymetylocelulozai trójpolifosforan sodu
Środek zawieszający stosowany w naszej glazurze architektonicznej to karboksymetyloceluloza sodowa, ogólnie określana jako CMC. Długość łańcucha molekularnego CMC bezpośrednio wpływa na jego lepkość w zawiesinie glazury. Jeśli łańcuch molekularny jest zbyt długi, lepkość jest dobra, ale w zawiesina glazury W medium łatwo pojawiają się pęcherzyki i trudno je usunąć. Jeśli łańcuch molekularny jest zbyt krótki, lepkość jest ograniczona i nie można uzyskać efektu wiązania, a zawiesina glazury łatwo ulega zniszczeniu po umieszczeniu na pewien czas. Dlatego większość celulozy stosowanej w naszych fabrykach to celuloza o średniej i niskiej lepkości. . Jakość trójpolifosforanu sodu jest bezpośrednio związana z kosztem. Obecnie wiele produktów dostępnych na rynku jest poważnie zafałszowanych, co powoduje gwałtowny spadek wydajności odśluzowywania. Dlatego generalnie konieczne jest wybieranie zwykłych producentów do zakupu, w przeciwnym razie strata przewyższa zysk!
4) Obce zanieczyszczenia
Ogólnie rzecz biorąc, podczas wydobycia i przetwarzania surowców nieuchronnie przedostają się pewne zanieczyszczenia olejami i chemiczne środki flotacyjne. Co więcej, wiele sztucznych szlamów wykorzystuje obecnie pewne dodatki organiczne o stosunkowo dużych łańcuchach molekularnych. Zanieczyszczenia olejowe bezpośrednio powodują wklęsłe defekty glazury na powierzchni glazury. Środki flotacyjne będą wpływać na równowagę kwasowo-zasadową i wpływać na płynność zawiesiny glazury. Dodatki do sztucznego błota zazwyczaj mają duże łańcuchy molekularne i są podatne na powstawanie pęcherzyków.
5) Materia organiczna w surowcach
Surowce mineralne są nieuchronnie wprowadzane do materii organicznej ze względu na okres półtrwania, różnicowanie i inne czynniki. Część z tych substancji organicznych jest stosunkowo trudna do rozpuszczenia w wodzie, czasami dochodzi do powstawania pęcherzyków powietrza, przesiewania i blokowania.
2. Glazura bazowa nie jest dobrze dopasowana:
Dopasowanie korpusu i glazury można omówić w trzech aspektach: dopasowanie zakresu gazów spalinowych, dopasowanie skurczu podczas suszenia i wypalania oraz dopasowanie współczynnika rozszerzalności. Przeanalizujmy je jeden po drugim:
1) Dopasowanie odstępu czasu wydechu
Podczas procesu nagrzewania korpusu i szkliwa wraz ze wzrostem temperatury nastąpi szereg zmian fizycznych i chemicznych, takich jak: adsorpcja wody, wydzielanie wody krystalicznej, oksydacyjny rozkład materii organicznej i rozkład minerałów nieorganicznych itp. ., specyficzne reakcje i rozkład Temperatura została przetestowana przez starszych naukowców i została skopiowana w następujący sposób w celach informacyjnych ① Temperatura pokojowa -100 stopni Celsjusza, zaadsorbowana woda ulatnia się;
② 200-118 stopni Celsjusza parowania wody pomiędzy przedziałami ③ 350-650 stopni Celsjusza wypalanie materii organicznej, rozkład siarczanów i siarczków ④ 450-650 stopni Celsjusza rekombinacja kryształów, usuwanie krystalicznej wody ⑤ 573 stopni Celsjusza konwersja kwarcu, zmiana objętości ⑥ 800-950 stopni Celsjusza kalcyt, dolomit rozkład, gaz Wyklucz ⑦ 700 stopni Celsjusza, tworząc nowe fazy krzemianowe i złożone krzemiany.
Powyższą odpowiednią temperaturę rozkładu można stosować jedynie jako odniesienie w rzeczywistej produkcji, ponieważ jakość naszych surowców jest coraz niższa, a w celu zmniejszenia kosztów produkcji cykl wypalania w piecu jest coraz krótszy. Dlatego w przypadku płytek ceramicznych odpowiednia temperatura reakcji rozkładu również zostanie opóźniona w odpowiedzi na szybkie spalanie, a nawet skoncentrowane spaliny w strefie wysokiej temperatury będą powodować różne defekty. Aby ugotować kluski, aby szybko się ugotowały, musimy mocno popracować nad skórką i farszem, rozrzedzić skórkę, zrobić mniej farszu lub zaopatrzyć się w farsz łatwy do przyrządzenia itp. To samo tyczy się płytek ceramicznych. Spalanie, przerzedzanie ciała, poszerzanie zakresu wypalania glazury i tak dalej. Relacja ciała i glazury jest taka sama jak w przypadku makijażu dziewcząt. Ci, którzy widzieli makijaż dziewcząt, nie powinni mieć trudności ze zrozumieniem, dlaczego na ciele znajdują się dolne i górne szkliwa. Podstawowym celem makijażu nie jest ukrywanie brzydoty, a upiększanie jej! Ale jeśli przypadkowo się trochę pocisz, twoja twarz będzie poplamiona i możesz mieć alergię. To samo dotyczy płytek ceramicznych. Pierwotnie były dobrze wypalone, ale przypadkowo pojawiły się dziurki, więc dlaczego kosmetyki zwracają uwagę na oddychalność i dobierają do różnych typów skóry? Różne kosmetyki, tak naprawdę nasze szkliwa są takie same, do różnych karoserii, mamy też różne szkliwa, żeby się do nich dostosować, płytki ceramiczne wypalane raz, o czym wspominałam w poprzednim artykule: Lepiej będzie użyć większej ilości surowców, jeśli powietrze jest późno i wprowadzić dwuwartościowe metale ziem alkalicznych za pomocą węglanu. Jeżeli masa surowa wyczerpała się wcześniej, należy użyć większej ilości fryt lub wprowadzić dwuwartościowe metale ziem alkalicznych wraz z materiałami o mniejszych stratach przy prażeniu. Zasada odsysania jest następująca: temperatura odsysania surowej bryły jest na ogół niższa niż temperatura glazury, zatem oszklona powierzchnia jest oczywiście piękna po odprowadzeniu znajdującego się pod nią gazu, ale jest to trudne do osiągnięcia w rzeczywistej produkcji, a punkt mięknięcia glazury należy odpowiednio przesunąć do tyłu, aby ułatwić odsysanie korpusu.
2) Dopasowanie skurczu podczas suszenia i wypalania
Każdy nosi ubrania i muszą być w miarę wygodne, bo przy odrobinie nieostrożności szwy się rozejdą i glazura na ciele będzie taka jak ubranie, które nosimy i musi dobrze pasować! Dlatego też skurcz po wyschnięciu glazury powinien również odpowiadać surowej bryle i nie powinien być ani za duży, ani za mały, w przeciwnym razie podczas suszenia pojawią się pęknięcia, a gotowa cegła będzie miała wady. Oczywiście biorąc pod uwagę doświadczenie i poziom techniczny obecnych glazurników Mówi się, że nie jest to już trudny problem, a generalni debuggerzy też bardzo dobrze radzą sobie z gliną, więc powyższa sytuacja nie zdarza się często, chyba że powyższe problemy występują w niektórych fabrykach o wyjątkowo trudnych warunkach produkcji.
3) Dopasowanie współczynnika rozszerzalności
Ogólnie rzecz biorąc, współczynnik rozszerzalności surowej bryły jest nieco większy niż szkliwa, a szkliwo jest poddawane naprężeniom ściskającym po wypaleniu na surowej masie, dzięki czemu stabilność termiczna szkliwa jest lepsza i nie jest łatwo pękać . Tej teorii również musimy się nauczyć, badając krzemiany. Kilka dni temu znajomy zapytał mnie: dlaczego współczynnik rozszerzalności glazury jest większy niż korpusu, więc kształt cegły będzie się wypaczał, ale współczynnik rozszerzalności glazury jest mniejszy niż korpusu, więc cegła kształt jest zakrzywiony? Rozsądnie jest powiedzieć, że po podgrzaniu i rozszerzeniu szkliwo jest większe od podstawy i jest zakrzywione, a szkliwo jest mniejsze od podstawy i jest wypaczone…
Nie spieszę się z odpowiedzią, spójrzmy, jaki jest współczynnik rozszerzalności cieplnej. Przede wszystkim musi to być wartość. Jakiego rodzaju jest to wartość? Jest to wartość objętości substancji, która zmienia się wraz z temperaturą. Cóż, ponieważ zmienia się wraz z „temperaturą”, będzie się zmieniać wraz ze wzrostem i spadkiem temperatury. Współczynnik rozszerzalności cieplnej, który zwykle nazywamy ceramiką, jest w rzeczywistości współczynnikiem rozszerzalności objętościowej. Współczynnik rozszerzalności objętościowej jest ogólnie powiązany ze współczynnikiem rozszerzalności liniowej, który jest około 3-krotnością rozszerzalności liniowej. Zmierzony współczynnik rozszerzalności ma zazwyczaj pewne założenie, to znaczy „w określonym zakresie temperatur”. Na przykład, jaki rodzaj krzywej ma ogólnie wartość 20-400 stopni Celsjusza? Jeśli nalegasz na porównanie wartości 400 stopni z 600 stopniami. Oczywiście z porównania nie można wyciągnąć żadnych obiektywnych wniosków.
Po zrozumieniu pojęcia współczynnika rozszerzalności wróćmy do pierwotnego tematu. Po wygrzaniu płytek w piecu przechodzą one etapy rozszerzania i kurczenia się. Nie rozważajmy wcześniej zmian w strefie wysokiej temperatury spowodowanych rozszerzalnością i kurczeniem cieplnym. Dlaczego? Ponieważ w wysokiej temperaturze zarówno zielony korpus, jak i szkliwo stają się plastyczne. Mówiąc wprost, są miękkie, a wpływ grawitacji jest większy niż ich własne napięcie. Idealnie, zielony korpus jest prosty i prosty, a współczynnik rozszerzalności ma niewielki wpływ. Po przejściu płytki ceramicznej przez sekcję wysokotemperaturową ulega ona szybkiemu i powolnemu chłodzeniu, a płytka ceramiczna staje się twarda od plastikowego korpusu. Wraz ze spadkiem temperatury objętość maleje. Oczywiście im większy współczynnik rozszerzalności, tym większy skurcz, a im mniejszy współczynnik rozszerzalności, tym mniejszy odpowiedni skurcz. Gdy współczynnik rozszerzalności korpusu jest większy niż szkliwa, korpus kurczy się bardziej niż szkliwo podczas procesu chłodzenia, a cegła jest zakrzywiona; jeżeli współczynnik rozszerzalności korpusu jest mniejszy niż współczynnik rozszerzalności szkliwa, korpus kurczy się bez szkliwa podczas procesu chłodzenia. Jeśli cegieł będzie za dużo, zostaną one odwrócone, więc wyjaśnienie powyższych pytań nie jest trudne!
Czas publikacji: 25 kwietnia 2024 r