Dyspergowalny proszek polimerowy i inne nieorganiczne kleje (takie jak cement, wapno gaszone, gips, glina itp.) oraz różne kruszywa, wypełniacze i inne dodatki [takie jak hydroksypropylometyloceluloza, polisacharyd (eter skrobiowy), włókno włókniste itp.] są fizycznie mieszane, aby uzyskać suchą mieszankę zaprawy. Gdy sucha zaprawa proszkowa zostanie dodana do wody i wymieszana, pod działaniem hydrofilowego koloidu ochronnego i mechanicznej siły ścinającej, cząstki proszku lateksowego mogą zostać szybko rozproszone w wodzie, co wystarcza, aby redyspergowalny proszek lateksowy w pełni przekształcił się w film. Skład proszku gumowego jest różny, co ma wpływ na reologię zaprawy i różne właściwości budowlane: powinowactwo proszku lateksowego do wody po ponownym zdyspergowaniu, różna lepkość proszku lateksowego po zdyspergowaniu, wpływ na zawartość powietrza w zaprawie i rozkład pęcherzyków. Interakcja proszku gumowego z innymi dodatkami sprawia, że różne proszki lateksowe mają funkcje zwiększania płynności, zwiększania tiksotropii i zwiększania lepkości.
Uważa się powszechnie, że mechanizm, dzięki któremu redyspergowalny proszek lateksowy poprawia urabialność świeżej zaprawy, polega na tym, że proszek lateksowy, a zwłaszcza koloid ochronny, po rozproszeniu ma powinowactwo do wody, co zwiększa lepkość zawiesiny i poprawia spójność zaprawy budowlanej.
Po utworzeniu świeżej zaprawy zawierającej dyspersję proszku lateksowego, z absorpcją wody przez powierzchnię bazową, zużyciem reakcji hydratacji i ulatnianiem się do powietrza, woda stopniowo maleje, cząstki żywicy stopniowo się zbliżają, interfejs stopniowo się rozmywa, a żywica stopniowo łączy się ze sobą. ostatecznie polimeryzuje się w film. Proces tworzenia filmu polimerowego dzieli się na trzy etapy. W pierwszym etapie cząstki polimeru poruszają się swobodnie w formie ruchów Browna w początkowej emulsji. W miarę odparowywania wody ruch cząstek jest naturalnie coraz bardziej ograniczony, a napięcie międzyfazowe między wodą a powietrzem powoduje, że stopniowo ustawiają się one względem siebie. W drugim etapie, gdy cząstki zaczynają się ze sobą stykać, woda w sieci odparowuje przez kapilarę, a wysokie napięcie kapilarne przyłożone do powierzchni cząstek powoduje odkształcenie kulek lateksowych, aby je połączyć, a pozostała woda wypełnia pory, a film jest w przybliżeniu uformowany. Trzeci i ostatni etap umożliwia dyfuzję (czasami nazywaną samoprzyleganiem) cząsteczek polimeru, aby utworzyć prawdziwie ciągłą warstwę. Podczas formowania warstwy, izolowane ruchome cząsteczki lateksu konsolidują się w nową cienką fazę warstwy o wysokim naprężeniu rozciągającym. Oczywiste jest, że aby dyspergowalny proszek polimerowy mógł utworzyć warstwę w utwardzonej zaprawie, minimalna temperatura tworzenia warstwy (MFT) musi być niższa niż temperatura utwardzania zaprawy.
Koloidy – alkohol poliwinylowy musi zostać oddzielony od układu membrany polimerowej. Nie stanowi to problemu w alkalicznym układzie zaprawy cementowej, ponieważ alkohol poliwinylowy zostanie zmydlony przez alkalia generowane przez hydratację cementu, a adsorpcja materiału kwarcowego stopniowo oddzieli alkohol poliwinylowy od układu, bez hydrofilowego koloidu ochronnego. , Film utworzony przez rozproszenie redyspergowalnego proszku lateksowego, który jest nierozpuszczalny w wodzie, może pracować nie tylko w warunkach suchych, ale także w warunkach długotrwałego zanurzenia w wodzie. Oczywiście w układach niealkalicznych, takich jak gips lub układach z samymi wypełniaczami, ponieważ alkohol poliwinylowy nadal częściowo występuje w końcowej folii polimerowej, co wpływa na wodoodporność folii, gdy te układy nie są używane do długotrwałego zanurzenia w wodzie, a polimer nadal ma swoje charakterystyczne właściwości mechaniczne, dyspergowalny proszek polimerowy może być nadal stosowany w tych układach.
Wraz z ostatecznym uformowaniem filmu polimerowego, w utwardzonej zaprawie powstaje układ złożony ze spoiw nieorganicznych i organicznych, czyli kruchy i twardy szkielet złożony z materiałów hydraulicznych, a w szczelinie i na powierzchni stałej tworzy się redyspergowalny proszek polimerowy. elastyczna sieć. Wytrzymałość na rozciąganie i spójność filmu żywicy polimerowej utworzonego przez proszek lateksowy są zwiększone. Ze względu na elastyczność polimeru, zdolność odkształcania jest znacznie wyższa niż sztywnej struktury kamienia cementowego, poprawia się wydajność odkształcania zaprawy, a efekt rozpraszania naprężeń jest znacznie poprawiony, co poprawia odporność zaprawy na pękanie.
Wraz ze wzrostem zawartości dyspergowalnego proszku polimerowego cały układ rozwija się w kierunku tworzywa sztucznego. W przypadku wysokiej zawartości proszku lateksowego faza polimerowa w utwardzonej zaprawie stopniowo przekracza fazę nieorganicznego produktu hydratacji, zaprawa ulegnie jakościowym zmianom i stanie się elastomerem, a produkt hydratacji cementu stanie się „wypełniaczem”. Wytrzymałość na rozciąganie, elastyczność, giętkość i właściwości uszczelniające zaprawy modyfikowanej dyspergowalnym proszkiem polimerowym zostały poprawione. Wprowadzenie dyspergowalnych proszków polimerowych pozwala na utworzenie filmu polimerowego (filmu lateksowego) i stanowi część ścianek porów, uszczelniając w ten sposób wysoce porowatą strukturę zaprawy. Membrana lateksowa ma mechanizm samorozciągający, który wywiera napięcie na jej zakotwiczenie z zaprawą. Poprzez te siły wewnętrzne zaprawa jest utrzymywana jako całość, zwiększając w ten sposób spójną wytrzymałość zaprawy. Obecność wysoce elastycznych i wysoce sprężystych polimerów poprawia elastyczność i sprężystość zaprawy. Mechanizm wzrostu granicy plastyczności i wytrzymałości na pękanie jest następujący: gdy zostanie przyłożona siła, mikropęknięcia są opóźnione ze względu na poprawę elastyczności i sprężystości, i nie nie tworzą się, dopóki nie zostaną osiągnięte wyższe naprężenia. Ponadto, splecione domeny polimerowe utrudniają również łączenie się mikropęknięć w pęknięcia przelotowe. Dlatego też dyspergowalny proszek polimerowy zwiększa naprężenie niszczące i odkształcenie niszczące materiału.
Folia polimerowa w modyfikowanej polimerem zaprawie ma bardzo ważny wpływ na utwardzanie zaprawy. Redyspergowalny proszek polimerowy rozprowadzony na granicy faz odgrywa inną kluczową rolę po rozproszeniu i uformowaniu w folię, która ma zwiększyć przyczepność do materiałów w kontakcie. W mikrostrukturze obszaru między zaprawą do klejenia płytek ceramicznych modyfikowaną polimerem w proszku a płytką ceramiczną, folia utworzona przez polimer tworzy pomost między szkliwioną płytką ceramiczną o wyjątkowo niskiej absorpcji wody a matrycą zaprawy cementowej. Obszar styku między dwoma różnymi materiałami jest szczególnym obszarem wysokiego ryzyka, w którym tworzą się pęknięcia skurczowe i prowadzą do utraty przyczepności. Dlatego zdolność folii lateksowych do naprawy pęknięć skurczowych odgrywa ważną rolę w klejach do płytek.
Jednocześnie redyspergowalny proszek polimerowy zawierający etylen ma większą przyczepność do podłoży organicznych, zwłaszcza podobnych materiałów, takich jak polichlorek winylu i polistyren. Dobrym przykładem
Czas publikacji: 31-10-2022