Jakie dodatki wzmacniają zaprawę?

Cement portlandzki: Jako podstawowy składnik zaprawy, cement portlandzki przyczynia się do jej wytrzymałości. Hydratuje się, tworząc związki cementowe, wiążące ze sobą kruszywa.
Wapno: Tradycyjna zaprawa murarska często zawiera wapno, które poprawia urabialność i plastyczność. Wapno przyczynia się również do samonaprawiających właściwości zaprawy i zwiększa jej odporność na warunki atmosferyczne.

Pył krzemionkowy: Ten ultradrobny materiał, produkt uboczny produkcji krzemometalu, jest wysoce reaktywny i poprawia wytrzymałość i trwałość zaprawy poprzez wypełnianie pustych przestrzeni i wzmacnianie matrycy cementowej.
Popiół lotny: Produkt uboczny spalania węgla; popiół lotny poprawia urabialność, zmniejsza wydzielanie ciepła oraz zwiększa długoterminową wytrzymałość i trwałość poprzez reakcję z wodorotlenkiem wapnia, w wyniku której powstają dodatkowe związki cementowe.

Metakaolin: Metakaolin powstaje w wyniku prażenia glinki kaolinowej w wysokiej temperaturze. Jest to pucolan, który zwiększa wytrzymałość zaprawy, zmniejsza przepuszczalność i poprawia trwałość poprzez reakcję z wodorotlenkiem wapnia, w wyniku której powstają dodatkowe związki cementowe.
Dodatki polimerowe: W celu poprawienia przyczepności, elastyczności, wytrzymałości i odporności na działanie wody i chemikaliów do zaprawy można dodawać różne polimery, takie jak lateks, akryle i kauczuk butadienowo-styrenowy.

Eter celulozy: Te dodatki poprawiają urabialność, retencję wody i przyczepność zaprawy. Zmniejszają również skurcz i pękanie, jednocześnie zwiększając trwałość i odporność na cykle zamrażania i rozmrażania.
Superplastyfikatory: Dodatki te poprawiają płynność zaprawy bez zwiększania zawartości wody, zwiększając jej urabialność i zmniejszając zapotrzebowanie na dodatkową wodę, która może osłabić jej wytrzymałość.
Napowietrzacze: Napowietrzacze wprowadzają do zaprawy drobne pęcherzyki powietrza, dzięki czemu poprawiają jej urabialność, odporność na zamrażanie i rozmrażanie oraz trwałość, kompensując zmiany objętości spowodowane wahaniami temperatury.
Chlorek wapnia: W niewielkich ilościach chlorek wapnia przyspiesza hydratację cementu, skracając czas wiązania i poprawiając wczesny rozwój wytrzymałości. Jednak nadmierne stosowanie może prowadzić do korozji zbrojenia.

Dodatki na bazie siarczanów: Związki takie jak gips lub siarczan wapnia mogą zwiększyć odporność zaprawy na działanie siarczanów i ograniczyć rozszerzanie się spowodowane reakcją jonów siarczanowych z fazami glinianowymi w cemencie.
Inhibitory korozji: Dodatki te chronią wbudowane zbrojenie stalowe przed korozją, zapewniając w ten sposób integralność strukturalną i trwałość elementów zaprawy.
Barwne pigmenty: Choć nie wzmacniają one bezpośrednio zaprawy, można dodawać je w celu poprawienia jej estetyki i odporności na promieniowanie UV, zwłaszcza w zastosowaniach architektonicznych.
Dodatki zmniejszające skurcz: Dodatki te ograniczają powstawanie pęknięć skurczowych poprzez redukcję zawartości wody, zwiększenie wytrzymałości wiązania i kontrolowanie szybkości parowania podczas utwardzania.
Mikrowłókna: Wprowadzenie mikrowłókien, takich jak włókna polipropylenowe lub szklane, poprawia wytrzymałość zaprawy na rozciąganie i zginanie, zmniejszając ryzyko pęknięć i zwiększając trwałość, szczególnie w przypadku cienkich elementów.

Dodatki odgrywają kluczową rolę w poprawie właściwości zaprawy, a ich rozsądny dobór i stosowanie są niezbędne do uzyskania pożądanej wytrzymałości, trwałości i parametrów użytkowych w różnych zastosowaniach.