Cilat janë efektet e gëlqeres në performancën e llaçit?

Gëlqere është një përbërës tradicional i llaçit dhe është përdorur në ndërtim për shekuj. Mund të ketë disa efekte domethënëse në performancën e llaçit, si në aspektin e punueshmërisë gjatë ndërtimit ashtu edhe qëndrueshmërinë afatgjatë të strukturës së muraturës. Këtu janë efektet e gëlqeres në performancën e llaçit:

1. Punueshmëria e përmirësuar: gëlqere rrit punueshmërinë e llaçit duke e bërë atë më plastike dhe më të lehtë për tu trajtuar gjatë ndërtimit. Kjo punueshmëri e zgjeruar lejon mbulim më të mirë të njësive të muraturave, nyjeve më të buta dhe vendosjes më të lehtë të llaçit në hapësira të ngushta.
2. Përmbajtja e zvogëluar e ujit: Shtimi i gëlqeres në llaç mund të zvogëlojë kërkesën e ujit për hidratimin e duhur, duke rezultuar në një përzierje më kohezive. Kjo ndihmon në parandalimin e tkurrjes së tepërt dhe plasaritjes gjatë shërimit, si dhe zvogëlon rrezikun e rrjedhës, e cila ndodh kur kripërat e tretshme migrojnë në sipërfaqen e llaçit.
3. Rritja e forcës së lidhjes: gëlqere promovon ngjitje më të mirë midis njësive të llaçit dhe muraturës, duke rezultuar në nyje të llaçit më të fortë dhe më të qëndrueshëm. Kjo forcë e përmirësuar e lidhjes ndihmon në rezistimin ndaj forcave të qethjes dhe lëvizjes strukturore, duke rritur stabilitetin e përgjithshëm dhe integritetin e strukturës së muraturës.
4. Fleksibiliteti i përmirësuar dhe elasticiteti: Llaçi i gëlqeres shfaq fleksibilitet dhe elasticitet më të madh në krahasim me llaç vetëm për çimento. Kjo fleksibilitet lejon llaçin të akomodojë lëvizje të vogla dhe zgjidhje në murature pa plasaritur, duke zvogëluar mundësinë e dëmtimit strukturor me kalimin e kohës.
5. Rezistenca e përmirësuar e ujit: Llaçi i gëlqeres ka një shkallë të caktuar të rezistencës ndaj ujit për shkak të aftësisë së tij për të shëruar çarje të vogla dhe boshllëqe me kalimin e kohës përmes karbonizimit. Ndërsa llaçi i gëlqeres nuk është plotësisht i papërshkueshëm nga uji, ai mund të derdhë ujë në mënyrë efektive dhe të lejojë që lagështia të avullojë, duke zvogëluar rrezikun e problemeve të lidhura me lagështinë, siç janë dëmtimi i shkrirjes së ngrirjes dhe rrjedha.
6. Fryma: Llaçi i gëlqeres është i përshkueshëm për avullin e ujit, duke lejuar lagështinë e bllokuar brenda muraturës të shpëtojë përmes nyjeve të llaçit. Kjo frymëmarrje ndihmon në rregullimin e niveleve të lagështisë brenda muraturës, duke zvogëluar rrezikun e lagështirës, ​​rritjes së mykut dhe kalbjes.
7. Rezistenca ndaj sulmit të sulfatit: Llaçi i gëlqeres shfaq rezistencë më të mirë ndaj sulmit të sulfatit në krahasim me llaçin me bazë çimento, duke e bërë atë të përshtatshme për t'u përdorur në mjedise me përmbajtje të lartë të sulfatit në tokë ose ujëra nëntokësore.
8. Apeli estetik: Llaçi i gëlqeres jep një pamje më të butë, më të natyrshme në nyjet e muraturave, duke rritur tërheqjen vizuale të ndërtesave historike dhe tradicionale. Mund të jetë gjithashtu i lyer ose i pigmentuar për të përputhur ngjyrën e njësive të muraturës ose për të arritur efekte specifike estetike.

Shtimi i gëlqeres në llaç mund të përmirësojë ndjeshëm performancën e tij për sa i përket punueshmërisë, qëndrueshmërisë dhe cilësive estetike, duke e bërë atë një zgjedhje të preferuar për shumë aplikime të ndërtimit të muraturave, veçanërisht në projektet e restaurimit dhe konservimit të trashëgimisë.