Талаботи техникии махлули андова чист?

Маҳлули андова, ки бо номи гаҷ ё резанда низ маълум аст, омехтаи маводи сементӣ, агрегатҳо, об ва иловаҳоест, ки барои пӯшидан ва анҷом додани деворҳо ва шифтҳои дохилӣ ва берунӣ истифода мешаванд. Талаботи техникии маҳлули андова вобаста ба омилҳо, аз қабили субстрат, усули татбиқ, шароити муҳити зист ва анҷоми дилхоҳ фарқ мекунад. Бо вуҷуди ин, баъзе талаботҳои умумии техникӣ иборатанд аз:

1. Пайвастшавӣ: Маҳлули андова бояд ба субстрат хуб часпида, пайванди мустаҳками байни гаҷ ва сатҳи онро таъмин кунад. Часпидани дуруст бо мурури замон деламинатсия, кафидан ё ҷудошавии гаҷро аз субстрат пешгирӣ мекунад.
2. Қобилияти корӣ: Маҳлули андова бояд қобилияти хуби корӣ дошта бошад, ки он имкон диҳад, ки онро андовачиён ба осонӣ истифода баранд, паҳн кунанд ва дар ҷои худ кор кунанд. Маҳлул бояд пластикӣ ва пайваста бошад, ки имкон медиҳад, ки бе коғазӣ, пошхӯрӣ ё кафидан ҳамвор ва якхела истифода шавад.
3. Пайвастагӣ: Пайвастагии маҳлули андова бояд ба усули татбиқ ва анҷоми дилхоҳ мувофиқ бошад. Маҳлул бояд ба осонӣ омехта ва танзим карда шавад, то ба ҷараёни дилхоҳ, матоъ ва фарогирии замина ноил шавад.
4. Мӯҳлати муқарраркунӣ: Маҳлули андова бояд вақти танзимшавандаи танзимшаванда дошта бошад, ки вақти кофӣ барои татбиқ, коркард ва анҷом додани кор пеш аз сахтшавии маҳлулро фароҳам меорад. Мӯҳлати муқарраршуда бояд ба талаботи лоиҳа мувофиқ бошад ва барои пешрафти самараноки кор бидуни осеб ба сифати анҷомёбӣ имкон диҳад.
5. Қувват: Маҳлули андова бояд пас аз гузоштан ва муолиҷа тобоварӣ ба фишорҳо ва сарборӣ дар давоми мӯҳлати хизмати он мувофиқ бошад. Маҳлул бояд барои нигоҳ доштани вазни худ ва муқовимат ба деформатсия ё шикаста дар зери бори беруна қувваи кофии фишурда дошта бошад.
6. Давомнокӣ: Маҳлули андова бояд устувор ва ба бадшавӣ, обу ҳаво ва омилҳои муҳити зист, аз қабили намӣ, тағирёбии ҳарорат ва таъсири кимиёвӣ тобовар бошад. Гичҳои пойдор иҷрои дарозмуддатро таъмин мекунанд ва эҳтиёҷоти нигоҳдорӣ ё таъмирро кам мекунанд.
7. Нигоҳ доштани об: Маҳлули андова бояд обро дар ҷараёни танзим ва муолиҷа ба таври муассир нигоҳ дорад, то ба гидратсияи маводи сементӣ мусоидат кунад ва қувват ва часпакро тақвият диҳад. Нигоҳдории дурусти об қобилияти корро беҳтар мекунад ва хатари коҳиш, кафидан ё нуқсонҳои рӯизаминиро коҳиш медиҳад.
8. Назорати коҳиш: Маҳлули андова ҳангоми хушккунӣ ва табобат бояд камшавии ҳадди ақалро нишон диҳад, то пайдоиши тарқишҳо ё норасоиҳои рӯизаминиро пешгирӣ кунад. Иловаҳо ё усулҳои назорати коҳишро барои кам кардани коҳиш ва таъмин кардани анҷоми ҳамвор ва якхела истифода бурдан мумкин аст.
9. Мутобиқат: Маҳлули андова бояд бо субстрат, масолеҳи сохтмонӣ ва масолеҳи ороишӣ, ки дар лоиҳа истифода мешаванд, мувофиқ бошад. Мутобиқат пайвастагии дуруст, устувории пайванд ва кори дарозмуддати системаи гаҷро таъмин мекунад.
10. Эстетика: Маҳлули андова бояд як қабати ҳамвор, якхела ва аз ҷиҳати эстетикӣ писанд оварад, ки ба талаботи тарҳрезӣ ва меъмории лоиҳа ҷавобгӯ бошад. Маҳлул бояд қодир бошад, ки матоъҳо, рангҳо ва ороишҳои дилхоҳро ба даст орад, то намуди зоҳирии деворҳо ё шифтҳоро беҳтар созад.

Бо қонеъ кардани ин талаботҳои техникӣ, маҳлули андовакунанда метавонад барои қабатҳои дохилӣ ва берунӣ дар лоиҳаҳои сохтмони манзилӣ, тиҷоратӣ ва саноатӣ ороиши устувор, ҷолиб ва баландсифатро таъмин кунад. Истеҳсолкунандагон маҳлулҳои андоваро бодиққат таҳия мекунанд, то онҳо ба ин меъёрҳо мувофиқат кунанд ва дар доираи васеи барномаҳо ва шароити муҳити зист қаноатбахш кор кунанд.